آسمان شب

انتخاب تلسکوپ کودکان گاهی به ‌اندازه خود رصدکردن آسمان اهمیت دارد. خیره‌شدن به ستاره‌ها عشق به نجوم را در کودک ایجاد می‌کند که تا آخر عمرش ادامه خواهد داشت. اما این ماجراجویی با قدمی بسیار ساده شروع می‌شود که همان انتخاب تلسکوپ دانش آموزی ‏مناسب است. در دنیای نجوم، تلسکوپ‌ها دروازه‌هایی جادویی هستند که شگفتی‌های آسمان را آشکار می‌کنند.

هنگام خرید تلسکوپ برای اخترشناس کوچکتان، در نظر گرفتن سن کودک، میزان نظارت بزرگسالان، محل استفاده از تلسکوپ و اینکه کدام اجرام آسمانی را می‌خواهید ببینید، بسیار مهم هستند. تلسکوپی که خیلی پیچیده باشد، برای کودک دلهره‌آور خواهد بود. در حالیکه تلسکوپی که خیلی ابتدایی باشد، شاید جرقه کنجکاوی کودک را روشن نکند.

ما با دهه‌ها تجربه، انواع تلسکوپ کودکان و ویژگی‌های آن‌ها را در این مقاله معرفی کرده‌ایم. این محصولات به‌ راحتی قابل استفاده هستند و توانایی‌هایشان، کودکتان را شگفت‌زده می‌کند. ما روی ویژگی‌هایی تمرکز کرده‌ایم که اخترشناسان کم‌ سن‌ و سال بیشتر به آن‌ها اهمیت می‌دهند، یعنی سادگی، دوام و کیفیت لنز. پس همراهمان بمانید.

زمان خرید تلسکوپ کودکان به چه چیزهایی باید دقت کنید؟

هنگام انتخاب بهترین تلسکوپ دانش آموزی، به‌ طور کلی باید مدلی را در نظر بگیرید که بین سادگی، دوام و توانایی دید واضح و آسان اجرام آسمانی تعادل ایجاد کرده باشد. در زیر به بعضی از مهم‌ترین نکات برای خرید تلسکوپ کودکان می‌پردازیم:

• سهولت استفاده: کودکان دوست دارند تلسکوپی داشته باشند که راه‌اندازی آن آسان باشد و پایه‌اش محکم و استوار بماند.
• دوام: والدین می‌دانند که کودکان ممکن است با وسایلشان کمی خشن رفتار کنند، بنابراین خرید تلسکوپی که در برابر کمی ضربه و جابه‌جایی‌های نه چندان ملایم مقاومت کند، ایده‌آل خواهد بود.
• بزرگنمایی: درست است که بزرگنمایی بالا جذاب به نظر می‌رسد، اما همیشه هم بهتر نیست. زیرا این ویژگی استفاده از تلسکوپ را دشوارتر می‌کند. همچنین اگر با لنز با کیفیت بالایش همسو نباشد، کیفیت تصویر کم خواهد شد.
• دیافراگم: دیافراگم همان قطر عدسی یا آینه اصلی تلسکوپ است که تعیین می‌کند این وسیله چه مقدار نور را می‌تواند جمع کند و در نتیجه تصاویر چقدر واضح و روشن به نظر می‌رسند.
• تعمیر و نگهداری: تلسکوپ‌های شکستی به این دلیل که از عوامل محیطی محافظت می‌شوند، نسبت به تلسکوپ‌های بازتابی به نگهداری کمتری نیاز دارند.
• هزینه: تلسکوپ‌ها محدوده قیمتی گسترده‌ای دارند. در بازار انواع تلسکوپ کودکان در طرح‌ها و مدل‌های مختلف از اقتصادی تا گران‌قیمت موجود است.
• لوازم جانبی: تلسکوپ کودکان یا دانش آموزی خوب ممکن است با چند چشمی مختلف، یک محدوده‌یاب و کتاب یا نرم‌افزار نجومی عرضه شده باشد.
• کتاب‌ها و اپلیکیشن‌ها: برای کمک به یافتن و شناسایی اجرام آسمانی، تهیه یک راهنمای ستاره‌شناسی برای مبتدیان را توصیه می‌کنیم. همچنین می‌توانید اپلیکیشنی برای کودکتان نصب کنید که به مکان‌یابی اجرام آسمانی کمک کند.

انواع تلسکوپ کودکان

انتخاب تلسکوپ مناسب برای افزایش علاقه کودک شما به ستاره‌شناسی مهم است. هر مدل مزایای بی‌همتایی دارد از تلسکوپ‌های شکستی که استفاده از آن‌ها ساده است تا مدل‌های کامپیوتری پیشرفته‌تر. در فهرست زیر بعضی از رایج‌ترین انواع تلسکوپ دانش آموزی را معرفی می‌کنیم.

• تلسکوپ‌های شکستی: این مدل‌ها از لنزها برای فوکوس نور استفاده می‌کنند و اغلب برای کودکان پیشنهاد می‌شوند، چون استفاده و نگهداری از آن‌ها ساده است.
• تلسکوپ‌های بازتابی: این مدل‌ها از آینه برای هدایت نور داخل تلسکوپ استفاده می‌کنند و معمولا دیافراگم بزرگ‌تر و قیمت کمتر دارند. اما از طرفی استفاده از آن‌ها برای کودک جوان شما ممکن است سخت‌تر باشد.
• تلسکوپ‌های دابسونی: این تلسکوپ‌های بازتابی به خاطر سادگی و راحتی استفاده از آن‌ها شهرت دارند، گرچه در مقایسه با سایر نمونه‌ها ممکن است جاگیرتر و بزرگ‌تر باشند.
• تلسکوپ‌های رومیزی: این مدل‌ها می‌توانند به‌ صورت خودکار اجرام آسمانی را دنبال کنند و برای کودکانی که به این فناوری علاقه دارند، گزینه‌ای عالی هستند.

معرفی بهترین تلسکوپ کودکان

اگر به ‌دنبال یافتن تلسکوپی مناسب برای کودکتان هستید، مطالعه و بررسی دقیق مشخصات فنی و قابلیت‌های تلسکوپ‌ها را در اولویت قرار دهید. بهتر است در این زمینه، علاقه کودکتان را در اولویت دوم بگذارید و ابتدا به قابلیت‌های تلسکوپ کودکان یا دانش آموزی توجه کنید. همچنین مشورت با کارشناسان فروش به شما کمک می‌کند تا بهترین تصمیم را در انتخاب تلسکوپ کودکان بگیرید. محصولات زیر از بهترین تلسکوپ‌ها برای استفاده خردسالان هستند.

تلسکوپ دابسونی 82 میلیمتر رومیزی مید مدل Eclipseview

این محصول، تلسکوپی کاملا از پیش تنظیم شده است که برای مشاهده خورشید و رخدادهای فلکی دیگر مناسب است. این مدل ویژگی‌های زیر را دارد:

• قطر لنز 82 میلی‌متر؛
• فاصله کانونی 300 میلی‌متر؛
• بزرگنمایی 11.5 برابر تا 66 برابر؛
• طراحی کاربرپسند و ساده دابسونی؛
• قابلیت مشاهده خورشید با فیلترهای اختصاصی؛
• قابلیت مشاهده دیگر اجرام از جمله ماه، ستارگان و سیاره‌ها؛
• ساختار سبک و قابل حمل؛
• قابلیت نصب و استفاده آسان برای افراد مبتدی و حرفه‌ای.

تلسکوپ بازتابی ۵۰ میلی‌متری اکیوتر مدل Newtony 50

این تلسکوپ ابزاری مناسب برای مشاهده و رصد اجرام درخشان در آسمان شب است. همچنین با کمک آن می‌توانید به کودک خود عملکرد تلسکوپ‌های بازتابی را بیاموزید. این تلسکوپ ویژگی‌های زیر را دارد:‏

• دارای طراحی نیوتنی که برای مشاهده آسمان شب و تجربه‌های آموزشی بسیار مناسب است.
• قطر لنز 50 میلی‌متر برای جمع‌آوری نور بیشتر و تصاویر واضح‌تر؛
• بزرگنمایی 50 برابری که امکان مشاهده جزئیات بیشتر را فراهم می‌کند.
• قابل استفاده برای مشاهده اجسام آسمانی، مناظر زمینی و حتی حیوانات و پرندگان در فواصل دور؛
• مناسب برای استفاده آموزشی در مدارس و آموزشگاه‌ها.

تلسکوپ دابسونی ۶ اینچ اسکای واچر مدل Skyliner 150P Classic

این محصول، تلسکوپی با کیفیت بسیار بالا است که برای علاقه‌مندان به مشاهده آسمان شب و کاوش در فضا مناسب خواهد بود.‏ این تلسکوپ دانش آموزی ویژگی‌های زیر را دارد:‏

• دارای لنز 150 میلی‌متری و فاصله کانونی 1200 میلی‌متری؛
• طراحی دابسونی کلاسیک که به کاربر امکان مشاهده راحت و دقیق آسمان شب را می‌دهد.
• قابلیت حمل‌ونقل آسان با وزنی کم برای استفاده در مکان‌های مختلف؛
• قابلیت چرخش 360 درجه و حرکت آسان در آسمان برای دیدن اجرام آسمانی مختلف؛
• قابلیت استفاده آسان و نصب سریع بدون نیاز به ابزار اضافی.

تلسکوپ بازتابی ۱۳۰ میلی‌متری سلسترون مدل STARSENSE EXPLORER DX 130AZ

تلسکوپ بازتابی CELESTRON STARSENSE EXPLORER DX 130 AZ محصولی عالی برای علاقه‌مندان به ستاره‌شناسی و مشاهده آسمان شب است. این تلسکوپ ویژگی‌های منحصر به‌ فردی دارد که تجربه مشاهده آسمان شب را برای کودکتان به سطحی جدید می‌رساند. ویژگی‌های این تلسکوپ کودکان عبارتند از:

• دارای سیستم StarSense Explorer که به شما کمک می‌کند تا آسان‌تر و سریع‌تر ستاره‌شناسی کنید.
• طراحی زیبا و کاربرپسند؛
• حمل و نقل آسان؛
• دارای لنزهای باکیفیت که به شما امکان مشاهده و دیدن جزئیات دقیق‌تر از ستارگان و اجرام آسمانی را می‌دهد.
• قابلیت نصب و تنظیم آسان.

تلسکوپ شکستی 90 میلیمتری اسکای واچر با مقر EQ2 مدل Evostar

این محصول، تلسکوپی کلاسیک محسوب می‌شود و برای کسانی مناسب خواهد بود که دوست دارند رصد در آسمان شب را شروع کنند. البته افرادی که آشنایی مختصری با نجوم دارند نیز می‌توانند از آن بهره ببرند. ویژگی‌های این تلسکوپ شامل موارد زیر می‌شوند:

• دهانه 90 میلی‌متری و فاصله کانونی 900 میلی‌متر؛
• دارای لنزهای آکروماتیک اسکای واچر با پوشش چند لایه ضد انعکاس نور؛
• بزرگ‌نمایی 36، 90، 72 و 180 برابر و نسبت کانونی f/10؛
• همراه با دو عدد چشمی 10 و 25 میلی‌متری؛
• مناسب رصد ماه، سیاره‌ها، سحابی‌ها، خوشه‌های ستاره‌ای و کهکشان‌ها؛
• دارای مقر EQ2 که به کاربر امکان حرکت دقیق‌تر و پیگیری ستارگان را می‌دهد.
• طراحی شکستی که این تلسکوپ را قابل‌حمل و مناسب برای سفرهای نجومی می‌کند.
• قابلیت نصب دوربین و اتصال به کامپیوتر برای ضبط و ذخیره تصاویر نجومی.

تلسکوپ شکستی 80 میلی‌متر سلسترون مدل StarSense Explorer LT 80AZ

این تلسکوپ ابزاری عالی برای علاقه‌مندان جوان به نجوم و اخترشناسی است. این تلسکوپ کودکان با ویژگی‌های منحصربه‌فردش، مشاهده ستارگان و اجرام آسمانی را برای فرزند شما به تجربه‌ای فوق العاده تبدیل کند. ویژگی‌های این تلسکوپ دانش آموزی عبارتند از:

• دارای سیستم StarSense Explorer که به شما کمک می‌کند تا به‌راحتی و سریع‌تر اجرام آسمانی را پیدا کنید.
• دارای لنز Refractor با قطر 80 میلی‌متر که تصاویر واضح و با کیفیتی از اجرام آسمانی را فراهم می کند.
• قابلیت نصب و استفاده آسان، به‌ خصوص برای مبتدیان.
• طراحی ساده و کاربردی که اجازه مشاهده آسان و راحت اجرام آسمانی را فراهم می‌کند.
• قابل استفاده به‌صورت دستی و یا با استفاده از نرم افزار مخصوص.

تلسکوپ بازتابی ۱۳۰ میلی‌متری سلسترون مدل ASTROMASTER 130EQ

این تلسکوپ کودکان، محصولی باکیفیت برای علاقه‌مندان به رصد آسمان است که قابلیت‌های خاصی دارد. با خرید این مدل، کودکانتان می‌توانند تجربه‌ای منحصربه‌فرد از مشاهده ستاره‌ها، سیاره‌ه و اجرام آسمانی کسب کنند. ویژگی‌های این محصول شامل موارد زیر می‌شوند:

• دارای لنز ۱۳۰ میلی‌متری با کیفیت بالا که امکان دیدن جزئیات دقیق‌تر را فراهم می‌کند.
• دارای سیستم تعادل EQ که به کاربر امکان مشاهده آسان و راحت اجرام آسمانی را می‌دهد.
• سبک و قابل‌حمل؛
• دارای لنزهای تلسکوپی با پوشش چند لایه که باعث کاهش انعکاس نور و افزایش کیفیت تصویر می‌شود.
• قابل استفاده برای مشاهده‌ ستارگان، ماه، سیار‌ه‌ها و سایر اجرام آسمانی.

آیا باید تلسکوپ‌های فوق‌العاده ارزان را برای کودک خود بخرم؟

جواب بدون تردید نه است. زمان خرید تلسکوپ کودکان مهم است مدلی را انتخاب کنید که بین قیمت و کیفیت آن تعادل برقرار شده باشد. تلسکوپ‌های ارزان نقطه شروع خوبی برای افراد مبتدی هستند و بدون نیاز به هزینه زیاد می‌توانید اصول ابتدایی درباره ستاره‌شناسی را یاد بگیرید. اما مدل‌های خیلی ارزان اغلب محدودیت‌هایی دارند مانند اپتیک‌های با کیفیت کمتر، کیفیت ساخت و دوام کمتر و شفافیت و وضوح کمتر زمان مشاهده اجرام آسمانی.

چه چیزی باعث می‌شود یک تلسکوپ کودکان خوب و مناسب باشد؟

یک تلسکوپ دانش آموزی خوب مدلی است که بین ارزش آن در درازمدت، دوام و کاربرپسند بودنش تعادل ایجاد شده باشد. همچنین نصب و استفاده از آن باید ساده باشد. مکانیسم‌های بیش‌ازحد پیچیده فقط کودک شما را از ستاره‌شناسی دلسرد خواهند کرد. تلسکوپ موردنظر همچنین باید محکم باشد و در مقابل افتادن‌های اتفاقی و ضربه‌های نه چندان محکم، آسیب نبیند. در نهایت یک تلسکوپ خوب برای کودکان مدلی است که علاقه آن‌ها را افزایش دهد و بتوانید لوازم جانبی به آن اضافه کنید تا تجربه مشاهده آسمان شب لذت‌بخش‌تر شود.

سخن نهایی

تلسکوپ‌ها، دری به‌ روی دنیایی جدید هستند. این محصولات به مراقبت زیادی نیاز دارند. به‌ همین دلیل حتما پس از خرید تلسکوپ کودکان، مراقبت از این محصول را نیز به آن‌ها بیاموزید. لنزها را با پارچه مخصوص و مناسب پاک کنید و بدنه آن‌ها را تمیز نگه دارید. تنها در این صورت است که تلسکوپ شما، سال‌ها برایتان کار خواهد کرد و دوست شب‌های تاریکتان خواهد شد. تعمیر و نگهداری بخشی از ماجراجویی در دنیای ستارگان است و به کودک شما مسئولیت‌پذیری را نیز می‌آموزد. برای خرید تلسکوپ می توانید به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه فرمائید تا خرید خود را با بهترین قیمت و کیفیت تجربه کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و راهنمای انتخاب بهترین تلسکوپ کودکان

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) دومین و چهارمین کهکشان دور را از نظر فاصله زیاد نسبت به زمین کشف کرد. این کشف از مدل شکل‌گیری کهکشان ها که توسط نظریه انفجار بزرگ توصیف شده است، پشتیبانی می‌کند. این کشف به‌ لطف یک عدسی گرانشی عظیم به‌ شکل خوشه کهکشانی معروف به آبل ۲۷۴۴، با نام مستعار خوشه پاندورا که در فاصله ۳.۵ میلیارد سال نوری از ما قرار دارد، امکان‌پذیر شد. گرانش قدرتمند این خوشه به‌ اندازه کافی بافت فضا زمان را منحرف می‌کند تا نور کهکشان های دورتر را بزرگنمایی کند. با ما همراه باشید تا با این دو کهکشان دوردست بیشتر آشنا شوید.

کهکشان UNCOVER-z13

«بینجی وانگ» از دانشکده علوم دانشگاه ابرلی پنسیلوانیا و عضو تیم JWST UNCOVER، با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای جستجوی کهکشان های اولیه بزرگنمایی شده توسط عدسی خوشه پاندورا، دو کهکشان با بالاترین اثر انتقال به سرخ را کشف کرد.

انتقال به سرخ کیهانی، کشش طول موج‌های نور است که توسط انبساط پیوسته جهان ایجاد می‌شود. هر چه یک کهکشان دورتر باشد، هنگام حرکت نور آن در فضا برای رسیدن به ما، جهان بیشتر منبسط شده و بنابراین طول موج آن نور بیشتر کشیده شده است. همان‌طور که طول موج‌ها به این شکل کشیده می‌شوند، از طول موج‌های باریک‌تر و آبی به قرمز تبدیل شده و در نهایت در محدوده نامرئی و مادون قرمز طیف الکترومغناطیسی قرار می‌گیرند.

کهکشان هایی که بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون سال بعد از بیگ‌بنگ وجود داشته‌اند، نورشان به طول موج‌های فروسرخ کشیده شده است که توسط انسان قابل‌مشاهده نیست. این موج‌ها توسط دوربین مادون قرمز نزدیک JWST (NIRCam) و طیف سنج فروسرخ نزدیک (NIRSPec) قابل‌شناسایی است.

وانگ و تیمش توانستند تصاویر دو کهکشان با انتقال به سرخ بالا را شناسایی کنند. یکی از آن‌ها که UNCOVER-z13 نامگذاری شده است (z مخفف انتقال به سرخ است) انتقال به سرخ ۱۳.۰۷۹ دارد که تایید می‌کند دومین کهکشان دور شناخته‌شده است.

دورترین کهکشان تایید‌شده JADES-GS-z13-0 است که در سال ۲۰۲۲ توسط JWST کشف شد و انتقال به سرخ ۱۳.۲ دارد. ما UNCOVER-z13 را طوری می‌بینیم که ۳۳۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ بوده است.

کهکشان UNCOVER-z12

کهکشان دیگری که اخیرا کشف شده است به اسم UNCOVER-z12، انتقال به سرخ ۱۲.۳۹۳ دارد که آن را در رتبه چهارم فهرست دورترین کهکشان ها قرار می‌دهد. ما این کهکشان را به‌ شکلی که ۳۵۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ بوده است، می‌بینیم.

چیزی که دو کهکشان UNCOVER را متفاوت نشان می‌دهد، ظاهر آن‌ها است. سایر کهکشان‌هایی که با انتقال به سرخ مشابه دیده می‌شوند، مثل نقطه به ‌نظر می‌رسند، یعنی بسیار کوچک هستند و فقط چند صد سال نوری وسعت دارند. از طرف دیگر، کهکشان‌های UNCOVER ساختار دارند.

وانگ در بیانیه‌ای گفت: «کهکشان هایی که قبلا در این فاصله کشف شده‌اند مثل یک نقطه در عکس‌ها ظاهر می‌شوند. یکی از کهکشان هایی که ما کشف کرده‌ایم دراز به‌ نظر می‌رسد و تقریبا مانند بادام زمینی است و دیگری شبیه یک توپ کرکی است.»

این کهکشان ها همچنین بزرگ‌تر هستند. کهکشان UNCOVER-z12 یک دیسک لبه‌ای به وسعت حدود دو هزار سال نوری دارد که شش برابر بزرگ‌تر از کهکشان های دیگر دیده ‌شده است.

وانگ می‌گوید: «معلوم نیست که آیا این تفاوت در اندازه به‌ دلیل نحوه شکل‌گیری ستاره‌ها است یا اتفاق‌هایی که پس از شکل‌گیری برای آن‌ها رخ داده است. با این‌ حال، تنوع در ویژگی‌های کهکشان ها واقعا جالب است. انتظار می‌رود که این کهکشان های اولیه از مواد مشابه تشکیل شده باشند، ولی در حال حاضر نشانه‌هایی از تفاوت زیاد با یکدیگر را نشان می‌دهند.»

اگرچه دوگانگی در ویژگی‌های کهکشان ها حتی در این مرحله اولیه در جهان حرفی برای گفتن دارد، هر دو کهکشان جدید ویژگی‌های کلی دارند که به‌ شدت از مدل بیگ‌بنگ حمایت می‌کنند. این مدل توضیح می‌دهد که کهکشان ها چگونه بعد از ایجاد شدن جهان پدیدار شدند و سپس از طریق ادغام با کهکشان های دیگر و ابرهای گازی به‌سرعت رشد کردند.

این رشد به‌ نوبه خود، باعث تشکیل ستاره‌های بیشتر شد که در نهایت فراوانی و تنوع عناصر موجود در کهکشان‌های جوان را افزایش داد و موادی را وارد آن‌ها کرد که سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم هستند.

تلسکوپ های ترکیبی

تلسکوپ 127 میلی‌متری ماکستوف-کاسگرین مدل Meade ETX125 AT:

این تلسکوپ دارای دهانه 127 میلی‌متری (5 اینچ) و فاصله کانونی 1900 میلی‌متری و نسبت کانونی f/15 است. این تلسکوپ از طراحی ماکسوتوف-کاسگرین Maksutov-Cassegrain استفاده می‌کند که تصاویر ستاره‌ای دقیق و کنتراست فوق‌العاده ارائه می‌کند. همچنین دارای بهترین پوشش‌ (کوتینگ) انحصاری شرکت مید با نام(UHTC) Ultra-High Transmission Coatings  به معنی «پوشش انتقال دهنده بسیار بهینه نور» است، که باعث کمترین پراکندگی نوری و رسیدن به بهترین تصویر ممکن می‌شود.

این تلسکوپ دارای کنترلر دستی کامپیوتری پیشرفته Meade AudioStar GOTO است که دارای پایگاه داده‌‌ها با مشخصات و نقشه بیش از 30000 جرم آسمانی و یک بلندگوی داخلی است که محتوای آموزشی را در مورد اجرام آسمانی که مشاهده می کنید پخش می کند. با فشردن یک دکمه به راحتی می توانید هر شی را در آسمان پیدا کرده و ردیابی کنید.

این تلسکوپ دارای ویژگی های زیر است:

• با فاصله کانونی ۱۹۰۰ میلی‌متر و نسبت کانونی f15 و مقر سمتی-ارتفاعی
• سری کامپیوتری ETX ( کوچک، سبک با کنترل کامپیوتری) با بیش از ۲۰ سال تولید
• سطوح لنزها دارای پوشش کامل و چند لایه (UHTC) برای رسیدن به بهترین و شفاف‌ترین تصویر ممکن
• مجهز به چشمی ۲۶ میلی‌متر سوپر پلوسل با بزرگ‌نمایی ۷۳ برابر
• حداکثر بزرگ‌نمایی ۲۵۰ برابر با توانایی گردآوری نور ۳۳۰ برابر بیشتر از چشم انسان
• کیفیت تصویر عالی با کنتراست و شفافیت بالا و بدون خطای رنگی
• مجهز به کنترلر دستی با بیش از ۳۰ هزار جرم آسمان آماده برای رصد
• کنترلر دستی دارای بلندگو (اسپیکر) برای توضیحات و مقاصد آموزشی
• مقر کامپیوتری گو-تو GoTo سمتی –ارتفاعی با توانایی رصد و ردیابی خودکار اجرام آسمانی
• دارای سروو موتور با انکودر و با قابلیت تصحیح خطای لقی چرخدنده‌ها 
• قابلیت جدا کردن لوله تلسکوپ برای حمل و جابجایی آسان
• داری سه پایه استیل با قابلیت تنظیم ارتفاع و سینی تجهیزات
• دارای جوینده نقطه قرمز، رابط عکاسی با موبایل، ‌فیلتر ۱.۲۵ اینچی رصد ماه و نقشه رصد ماه
• دارای کیف حمل تلسکوپ و کیف حمل( کوله پشتی) برای سه پایه
• وزن کل کمتر ۱۱ کیلوگرم – مناسب تورهای رصدی
• دارای آداپتور برق ۱۲ ولت – با قابلیت اتصال ۸ باطری قلمی
• قابلیت اتصال چپقی ۴۵ درجه تصحیح کننده جهت تصویر و تبدیل تلسکوپ به دوربین تک‌چشمی

دوربین تک‌چشمی و تلسکوپ سلسترون مدل C90 MAK

تلسکوپ و یا دوربین تک‌چشمی جمع و جور و قابل حمل C90 Mak محصول سلسترون، ابزاری قدرتمند با ساختار ماکستوف-کاسگرین است که علاوه بر رصد آسمان و کاربری نجومی، برای مشاهده مناظر زمینی نیز بسیار مناسب است.

همراه این ابزار اپتیکی یک چشمی ۳۲ میلی‌متری با کیفیت و همین‌ طور یک چپقی ۴۵ وجود دارد، که به شما تصویری مستقیم و شفاف ارائه می‌کند، به همین دلیل این ابزار می‌تواند یک انتخاب عالی به عنوان یک دوربین تک‌چشمی باشد.

قطعات اپتیکی Celestron C90 Mak بسیار با کیفیت هستند و همگی با پوشش چند لایه اندود شده‌اند. با توجه به قطر دهانه ۹۰ میلی‌متری (۳.۵ اینچ) این ابزار در حدود ۱۷۰ برابر چشم انسان گردآوری نور دارد که برای دیدن اجرام کم‌نور تر آسمان بسیار کارآمد است. همچنین فاصله کانونی این محصول ۱۲۵۰ میلی‌متر است و با چشمی ۳۲ میلی‌متر همراه تلسکوپ، بزرگنمایی ۳۹ برابر خواهد بود. البته شما می‌توانید از چشمی‌های مختلف استاندارد ۱.۲۵ اینچ برای بدست آوردن بزرگنمایی‌های متفاوت استفاده کنید. به طور مثال با تهیه و استفاده از یک چشمی ۱۰ میلی‌متر شما به میزان ۱۲۵ برابر بزرگنمایی خواهید داشت که برای رصد سیارات بسیار کاربردی خواهد بود.

این تلسکوپ دارای ویژگی های زید نیز است:

• ابزاری دوکاره، ایده‌آل برای تماشای طبیعت، مناسب رصد آسمان شب 
• تک‌چشمی با ساختار اُپتیکی ماکستوف با دهانه 90 میلی‌متری و فاصله کانونی 1250 میلی‌متر
• طراحی منحربفرد با تمرکز برکیفیت تصویر، توانایی بزرگنمایی و راحتی حمل و نقل 
• قابلیت فوکوس نزدیک در فاصله 4.5 متری و با آسودگی چشمی فوق‌العاده 20 میلی‌متر
• پوشش چند لایه ضد انعکاس نور سطح لنزها برای رسیدن به شفاف‌ترین تصویر ممکن
• منشور از جنس شیشه «باریوم-کراون» Bak-4 با ضریب شکست بالا
• همراه با چشمی پلوسل 32 میلی‌متری(بزرگنمایی 38 برابر)، جوینده، چپقی 90 درجه و کیف حمل
• قابلیت نصب لنز بارلو و تعویض چشمی برای رسیدن به بزرگنمایی بالاتر تا 180 برابر
• قابلیت اتصال مستقیم آداپتور T و دوربین عکاسی و قابل نصب روی سه‌پایه عکاسی
• به طول 41 سانتیمتر و وزن 2 کیلوگرم – مقاوم در برابر آب و رطوبت
• دوربین تک‌چشمی و تلسکوپ سلسترون مدل C90 MAK  کوچک، سبک و قابل حمل 
•  دارای بالاترین امتیاز رضایت مشتری در سایت‌های جهانی فروش مانند آمازون

ویژگی‌های کهکشان های جدید

کهکشان‌های کشف‌شده توسط تیم UNCOVER جوان و کوچک هستند، فراوانی عناصر سنگین در آن‌ها کم است و به‌ طور فعال ستاره‌ تشکیل می‌دهند. «جوئل لجا»، استادیار نجوم و اخترفیزیک در دانشگاه ایالتی پن و یکی از محققان تیم وانگ معتقد است که تمامی این ویژگی‌ها از کل پارادایم نظریه بیگ‌بنگ پشتیبانی می‌کنند.

جالب این است که JWST توانایی دیدن کهکشان‌های انتقال به سرخ حتی بالاتر از UNCOVER-z13 و -z12 را دارد که یعنی آن‌ها جوان‌تر خواهند بود. با این‌ حال، این تلسکوپ نتوانست چیزی را از عدسی خوشه پاندورا شناسایی کند.

لجا می‌گوید: «این می‌تواند به این معنی باشد که کهکشان‌ها قبل از آن زمان شکل نگرفته‌اند و ما چیزی دورتر از آن پیدا نخواهیم کرد. همچنین ممکن است به این معنی باشد که این پنجره کوچک برای دیدن جهان کافی نیست.» ستاره‌شناسان با استفاده از خوشه‌های مختلف به جستجو ادامه خواهند داد تا پنجره‌های جدیدی را به اعماق کیهان باز کرده و اولین کهکشان‌ها را پیدا کنند.

نتیجه

تلسکوپ های فضایی که تا به امروز به فضا فرستاده شده اند هر کدام به نحوه خود کشفیاتی را داشته اند و به اخترشناسان کمک شایانی کرده اند. تلسکوپ جیمز وب نیز با فرستادن تصاویر شگفت انگیز از فضا به ما جلوه ای جدید از فضا را نشان داد. شما هم می توانید با خرید تلسکوپ از سایت موسسه طبیعت آسمان شب بسیاری از شگفتی های آسمان را با چشمان خود ببینید. خرید تلسکوپ در سایت ما با قیمت و کیفیت مناسب امکان پذیر است.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تلسکوپ فضایی جیمز وب دو تا از دورترین کهکشان هایی را که تا به حال دیده شده است

از چندجهانی گرفته تا سیاه‌چاله‌ها، در این مقاله به بررسی ۱۰ حقیقت در مورد فیزیک کوانتوم می‌پردازیم که برای هر کسی جالب خواهد بود.

１. دنیای کوانتوم توده‌ای است.

دنیای کوانتوم نقاط اشتراک زیادی با کفش دارد. فرض کنید می‌خواهید یک جفت کفش جدید بخرید. قطعا نمی‌توانید کفشی را پیدا کنید که دقیقا اندازه پایتان باشد. در عوض مجبور هستید بین جفت‌هایی که اندازه‌های از پیش ‌تعیین‌شده دارند، یک جفت را انتخاب کنید.

دنیای ذره‌های زیراتمی نیز همین‌طور است. آلبرت انیشتین برای اثبات کوانتیزه شدن انرژی برنده جایزه نوبل شد. همان‌ طور که فقط می‌توانید کفش‌هایی را در مضرب‌های نیم‌اندازه بخرید، انرژی نیز فقط در مضرب‌های «کوانتا» وجود دارد. نام فیزیک کوانتوم از همین‌جا می‌آید.

کوانتا در اینجا ثابت پلانک است که به افتخار «ماکس پلانک»، پدرخوانده فیزیک کوانتومی نامگذاری شده است. او سعی داشت مشکلی را که در درک اجسام داغ مانند خورشید وجود داشت، حل کند. حتی بهترین نظریه‌ها نیز با مشاهده‌های انرژی که از این اجسام منتشر می‌شود، مطابقت ندارند. پلانک با پیشنهاد کوانتیزه بودن انرژی توانست این نظریه را با آزمایش مطابقت دهد.

２. یک چیز می‌تواند همزمان موج و ذره باشد.

«جوزف جان تامسون» برای کشف ذره بودن الکترون‌ها برنده جایزه نوبل سال ۱۹۰۶ شد. با این‌ حال، پسرش جورج در سال ۱۹۳۷ جایزه نوبل را برای نشان دادن اینکه الکترون‌ها امواج هستند، برد. حق با کدام بود؟ در واقع، هر دو. این به‌ اصطلاح دوگانگی موج-ذره سنگ بنای فیزیک کوانتوم است و برای نور و همچنین الکترون‌ها کاربرد دارد. گاهی بهتر است نور را یک موج الکترومغناطیسی در نظر بگیریم و گاهی باید آن را به‌ عنوان ذره‌هایی به‌ نام فوتون تصویر کنیم.

تلسکوپ می‌تواند امواج نور ستاره‌های دور را متمرکز کرده و همچنین به‌ عنوان یک سطل نوری غول‌پیکر برای جمع‌آوری فوتون‌ها عمل کند. به‌ عبارت دیگر نور قادر است فشار وارد کند، زیرا فوتون‌ها به یک جسم برخورد می‌کنند. این ویژگی مدت‌ها است که برای به حرکت درآوردن فضاپیماها با بادبان‌های خورشیدی مورد استفاده قرار می‌گیرد و شاید بتوانیم از آن برای حرکت دادن سیارکی که در مسیر برخورد با زمین قرارد دارد، استفاده کنیم.

３. اشیا می‌توانند همزمان در دو مکان باشند

دوگانگی موج-ذره نمونه‌ای از اصل برهم‌نهی است. بر اساس این اصل، یک شی کوانتومی در چند حالت به‌ طور همزمان وجود دارد. مثلا یک الکترون همزمان هم «این‌جا» و هم «آن‌جا» است. ما فقط یک بار آزمایش انجام می‌دهیم تا بفهمیم کجا است که فقط یک مورد را پیدا می‌کنیم. بنابراین، فیزیک کوانتوم در مورد احتمال‌ها است.

فقط وقتی نگاه می‌کنیم می‌توانیم بگوییم که یک شی به ‌احتمال زیاد در کدام حالت قرار دارد. این احتمال‌ها در یک نهاد ریاضی به ‌نام تابع موج جمع می‌شوند. انجام یک مشاهده تابع موج را در هم می‌ریزد، برهم‌نهی را از بین می‌برد و جسم را مجبور می‌کند تنها در یکی از بسیاری از حالت‌های ممکن خود قرار بگیرد.

این ایده پشت آزمایش معروف گربه «اروین شرودینگر» است. سرنوشت گربه‌ای که در یک جعبه بسته قرار دارد، به یک دستگاه کوانتومی مرتبط است. از آن‌ جایی که دستگاه در هر دو حالت وجود دارد تا زمانی که اندازه‌گیری انجام شود، گربه تا زمانی که نگاه کنیم به‌ طور همزمان زنده و مرده است.

４. فیزیک کوانتوم ممکن است ما را به سمت چندجهانی سوق دهد.

این ایده که مشاهده تابع موج را درهم می‌ریزد و یک «انتخاب» کوانتومی ایجاد می‌کند، به‌ عنوان تفسیر کپنهاگ از فیزیک کوانتوم شناخته می‌شود.

با‌ این‌ حال، این تنها گزینه روی میز نیست. طرفداران چندجهانی استدلال می‌کنند که اصلا هیچ انتخابی وجود ندارد. در عوض لحظه‌ای که اندازه‌گیری انجام می‌شود، واقعیت به دو نسخه از خود شکسته می‌شود: یکی که در آن نتیجه A را تجربه می‌کنیم و دیگری که در آن نتیجه B را به‌ دست می‌آوریم. این موضوع یک مشکل ایجاد می‌کند و آن نیاز به ناظر برای رخ دادن این اتفاق‌ها است: آیا یک سگ یا ربات را می‌توانیم ناظر در نظر بگیریم؟

تا جایی‌که به یک ذره کوانتومی مربوط می‌شود، فقط یک واقعیت بسیار عجیب وجود دارد که از لایه‌های درهم پیچیده زیادی تشکیل شده است. همان‌طور که تجربه‌های روزانه را در مقیاس بزرگ‌تر در نظر می‌گیریم، این لایه‌ها به جهان‌های نظریه جهان‌های متعدد تبدیل می‌شوند. فیزیکدانان این فرایند را از دست دادن همدوسی می‌نامند.

５. فیزیک کوانتوم به شناخت ستاره‌ها کمک می‌کند.

«نیلز بور»، فیزیکدان دانمارکی، نشان داد که مدارهای الکترون‌های درون اتم‌ها نیز کوانتیزه می‌شوند. آن‌ها در اندازه‌های از پیش تعیین‌شده به نام سطوح انرژی وجود دارند.

وقتی یک الکترون از سطح انرژی بالاتر به سطح انرژی پایین‌تر سقوط می‌کند، فوتونی را به بیرون پرتاب می‌کند که انرژی برابر با اندازه شکاف دارد. به همین شکل، الکترون می‌تواند ذره‌ای از نور را جذب کرده و از انرژی آن برای جهش به سطح انرژی بالاتر استفاده کند.

ستاره‌شناسان همیشه از فیزیک کوانتوم و این پدیده استفاده می‌کنند. ما می‌دانیم که ستاره‌ها از چه ساخته شده‌اند. زیرا وقتی نور آن‌ها را به طیفی شبیه رنگین‌کمان تفکیک می‌کنیم، متوجه می‌شویم که کدام رنگ‌ها وجود ندارند. عناصر شیمیایی مختلف فواصل سطح انرژی متفاوتی دارند. بنابراین می‌توانیم اجزای تشکیل‌دهنده خورشید و سایر ستاره‌ها را از روی رنگ‌هایی که وجود ندارند، تعیین کنیم.

６. بدون آن خورشید نمی‌تابد.

خورشید انرژی خود را از طریق فرایندی به نام همجوشی هسته‌ای به‌ دست می‌آورد. این فرایند شامل دو پروتون ذره‌های باردار مثبت در یک اتم است که به هم می‌چسبند. با این‌ حال، بارهای یکسان آن‌ها باعث می‌شود درست مانند دو قطب شمال آهنربا یکدیگر را دفع کنند. فیزیکدانان به این ویژگی که مثل دیواری بین دو پروتون است مانع کولن می‌گویند.

اگر پروتون‌ها را به‌ عنوان ذره در نظر بگیرید، فقط با دیوار برخورد می‌کنند و از هم دور می‌شوند. یعنی هیچ همجوشی و نوری وجود ندارد. در مقابل اگر آن‌ها را به‌ عنوان امواج در نظر بگیرید، داستان متفاوت خواهد بود. وقتی تاج موج به دیوار می‌رسد، لبه جلویی آن را قبلا به آن رسیده است. ارتفاع موج نشان‌دهنده جایی است که پروتون به احتمال زیاد در آن قرار دارد. بنابراین اگرچه بعید است در جایی که لبه اصلی است باشد، گاهی این اتفاق رخ می‌دهد. در این شرایط، انگار پروتون از سد نفوذ کرده است و همجوشی رخ می‌دهد. فیزیکدانان این اثر را تونل‌زنی کوانتومی می‌نامند.

７. فروپاشی ستاره‌های مرده را متوقف می‌کند

در نهایت همجوشی در خورشید متوقف خواهد شد و این ستاره خواهد مرد. جاذبه پیروز می‌شود و خورشید اما نه به‌ طور نامحدود، فرو می‌ریزد. هرچه خورشید کوچک‌تر شود، مواد بیشتری کنار هم قرار می‌گیرند. در نهایت یک قانون فیزیک کوانتومی به نام اصل طرد پائولی وارد عمل می‌شود.

این اصل می‌گوید که وجود انواع خاصی از ذره‌ها، مانند الکترون‌ها، در یک حالت کوانتومی یکسان ممنوع است. همان‌ طور که گرانش تلاش می‌کند این کار را انجام دهد، با مقاومتی مواجه می‌شود که اخترشناسان آن را فشار تبهگنی می‌نامند. در نتیجه این مقامت فروپاشی متوقف شده و جسم جدیدی به اندازه زمین به نام کوتوله سفید تشکیل می‌شود. با این‌ حال، فشار تبهگنی فقط می‌تواند مقاومت محدودی ایجاد کند.

اگر یک کوتوله سفید رشد کند و به جرمی برابر با ۱.۴ خورشید برسد، موجی از همجوشی را به راه می‌اندازد که آن را تکه‌تکه می‌کند. ستاره‌شناسان این انفجار را ابرنواختر نوع یکم ای می‌نامند که به اندازه‌ای درخشان است که از کل کهکشان پیشی می‌گیرد.

８. باعث تبخیر سیاهچاله‌ها می‌شود.

یک قانون کوانتومی در فیزیک کوانتوم به نام اصل عدم ‌قطعیت هایزنبرگ می‌گوید که شناخت کامل دو ویژگی یک سیستم به‌ طور همزمان غیرممکن است. هر چه یکی را دقیق‌تر بشناسید، دیگری را با دقت کمتری خواهید شناخت. این در مورد تکانه و موقعیت و همین‌طور در مورد انرژی و زمان صدق می‌کند.

این اصل کمی شبیه گرفتن وام است. می‌توانید پول زیادی را برای مدت کوتاه یا پول کمی را برای مدت طولانی قرض کنید. حالا دنیای ذره‌ها را در نظر بگیرید. اگر انرژی کافی از طبیعت قرض گرفته شود، یک جفت ذره می‌تواند به‌ طور گذرا به وجود بیاید و سپس به‌ سرعت ناپدید شود.

استیون هاوکینگ تصور کرد که این فرایند در مرز یک سیاهچاله اتفاق می‌افتد، یعنی جایی که یک ذره خارج شده (تابش هاوکینگ)، ولی ذره دیگر بلعیده می‌شود. با گذشت زمان، سیاهچاله به‌ آرامی تبخیر می‌شود، زیرا تمام انرژی را که قرض گرفته است پس نمی‌دهد.

９. فیزیک کوانتوم ساختار بزرگ‌مقیاس جهان را توضیح می‌دهد.

بهترین نظریه‌ای که در مورد منشا جهان وجود دارد، بیگ‌بنگ یا انفجار بزرگ است. این نظریه در دهه ۱۹۸۰ اصلاح شد تا نظریه دیگری به نام تورم را شامل شود. در اولین تریلیونم یک تریلیونم یک تریلیونم ثانیه، کیهان از اندازه یک اتم به یک گریپ‌فروت رسید، یعنی ۱۰ به توان 78 بزرگ‌تر شد. اگر یک گلبول قرمز را به‌ همین اندازه بزرگ کنیم، از کل جهان قابل‌ مشاهده امروزی بزرگ‌تر می‌شود.

از آن‌ جایی که جهان اولیه در ابتدا کوچک‌تر از یک اتم بود، تحت سلطه نوسان‌های کوانتومی مرتبط با اصل عدم‌ قطعیت هایزنبرگ بود. قبل از اینکه این نوسان‌ها فرصتی برای محو شدن پیدا کنند، تورم باعث شد که جهان به‌ سرعت رشد کند. این انرژی در بعضی از مناطق به خاص متمرکز شد و به عقیده اخترشناسان به‌ عنوان دانه‌هایی عمل کرد که مواد در اطراف آن‌ها جمع شدند و خوشه‌های کهکشانی را که امروزه می‌بینیم، تشکیل دادند.

10. تاحدودی ترسناک است.

انیشتین علاوه‌بر کمک به اثبات کوانتومی بودن نور، به نفع اثر دیگری که آن را «کنش ترسناک از راه دور» نامید، استدلال کرد. امروز می‌دانیم که «درهم‌تنیدگی کوانتومی» واقعی است، ولی هنوز به‌ طور کامل نمی‌دانیم چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

در فیزیک کوانتوم فرض کنید دو ذره را به‌ صورتی به هم نزدیک کنیم که حالت‌های کوانتومی آن‌ها به‌ طور اجتناب‌ناپذیر به هم متصل یا در هم تنیده شوند، یعنی یکی در حالت A و دیگری در حالت B باشد.

اصل طرد پائولی در فیزیک کوانتوم می‌گوید که هر دو نمی‌توانند در یک حالت باشند. یعنی اگر یکی را تغییر دهیم، دیگری فورا برای جبران تغییر می‌کند. این اتفاق حتی اگر این دو ذره را در دو طرف مخالف جهان از یکدیگر جدا کنیم، رخ می‌دهد. به‌ عبارت دیگر، انگار اطلاعات مربوط به تغییری که ایجاد کرده‌ایم سریع‌تر از سرعت نور بین آن‌ها حرکت می‌کند و این چیزی است که انیشتین می‌گفت غیرممکن است.

نتیجه

فیزیک کوانتوم نظریات مختلفی را دارد که هر کدام به نوبه خود کمکی به علم نجوم و اخترشناسان کرده است. فیزیک کوانتوم به رصد و کشف ستارگان و منظومه های جدید نیز کمک کرده است مانند تلسکوپ. شما هم می توانید با خرید تلسکوپ از رصد شگفتی های آسمان و اکتشافات فضایی لذت ببرید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با قیمت و کیفیت مناسب انجام میشود.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ۱۰ حقیقت شگفت‌انگیز که باید در مورد فیزیک کوانتوم بدانید

بر اساس صفحه اکتشاف سیاره‌های فراخورشیدی سایت ناسا، از زمان اولین اکتشاف چنین سیاره‌ای در سال ۱۹۹۵ که به دور یک ستاره شبیه به خورشید می‌چرخید، تا کنون دانشمندان بیش از ۴۰۰۰ سیاره فراخورشیدی پیدا کرده‌اند. بیش از نیمی ‌از‌ این اکتشافات توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا انجام شد که در سال ۲۰۰۹ برای این به فضا پرتاب شد تا مشخص کند سیاره‌های شبیه به زمین چقدر رایج هستند.

کشف اولین «زمین بیگانه» واقعی، رویای دیرینه ستاره‌شناسان است و اکتشافات اخیر سیاره‌های فراخورشیدی نشان داده‌اند که جهان‌های کوچک و صخره‌ای مانند جهان ما در کهکشان به تعداد زیادی وجود دارند. برای واجد شرایط بودن به‌ عنوان یک مکان بالقوه برای زندگی، یک سیاره باید نسبتا کوچک و صخره‌ای باشد و در منطقه قابل سکونت یا ناحیه گلدیلاکس ستاره خود بچرخد که به‌ عنوان مکانی که آب می‌تواند به شکل مایع در یک جهان وجود داشته باشد، تعریف می‌شود.

هنگامی‌ که فناوری تلسکوپ بهبود یابد، عوامل دیگری نیز در نظر گرفته می‌شوند، مانند ترکیب جوی سیاره و میزان فعال بودن ستاره مادر. در حالیکه زمین دوم هنوز شناخته نشده است، در ادامه شبیه‌ترین سیاره‌های مشابه با زمین را معرفی می‌کنیم.

1. گلیز ۶۶۷ سی سی (Gliese 667Cc)

گلیز ۶۶۷ سی سی تنها ۲۲ سال نوری از زمین فاصله دارد و طبق آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، جرم آن حداقل 4.5 برابر زمین است. گلیز 667 سی سی یک دور خود به دور ستاره میزبانش را تنها در ۲۸ روز کامل می‌کند. اما‌ این ستاره یک کوتوله قرمز است که به‌ طور قابل توجهی سردتر از خورشید است، بنابراین تصور می‌شود که ‌این سیاره فراخورشیدی در منطقه قابل سکونت قرار دارد. با‌ این‌ حال، گلیز ۶۶۷ سی سی که با تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی کشف شد، ممکن است به ‌اندازه‌ای به مدار نزدیک شود که توسط شعله‌های کوتوله قرمز پخته شود.

۲. کپلر ۲۲بی (Kepler-22b)

کپلر ۲۲بی در فاصله ۶۰۰ سال نوری از ما قرار دارد.‌ این اولین سیاره کپلر بود که در منطقه قابل سکونت ستاره مادرش یافت شد، اما به طور قابل توجهی بزرگ‌تر از زمین است، یعنی تقریبا 2.4 برابر ‌اندازه سیاره ما. مشخص نیست که ‌این سیاره «ابر زمین» صخره‌ای، مایع است یا گازی. سایت اسپیس دات کام قبلا گزارش داده بود که مدار ۲۹۰ روزه کپلر ۲۲بی تقریبا شبیه مدار ۳۲۵ روز زمین است. ‌این سیاره فراخورشیدی به دور یک ستاره کلاس جی مانند خورشید ما می‌چرخد، اما ‌این ستاره کوچک‌تر و سردتر از زمین است.

۳. کپلر-۶۹ سی (KEPLER-69C)

کپلر-۶۹ سی که حدود ۲۷۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد، حدود ۷۰درصد بزرگ‌تر از زمین است. بنابراین بار دیگر، محققان درباره ترکیب آن مطمئن نیستند. این سیاره هر ۲۴۲ روز یک بار به دور خود می‌چرخد و موقعیت آن در منظومه شمسی خودش با موقعیت سیاره ناهید در منظومه شمسی ما قابل مقایسه است. با‌ این‌ حال، ستاره میزبان کپلر-۶۹ سی حدود ۸۰درصد به ‌اندازه خورشید درخشان است، بنابراین به نظر می‌رسد ‌این سیاره در منطقه قابل سکونت قرار دارد.

۴. کپلر ۶۲ اف (KEPLER-62F)

به گفته ناسا، این سیاره حدود 40درصد بزرگ‌تر از زمین است و به دور ستاره‌ای بسیار سردتر از خورشید ما می‌چرخد. با این‌ حال، مدار ۲۶۷ روزه آن، کپلر ۶۲ اف را کاملا در منطقه قابل سکونت قرار می‌دهد. در حالیکه کپلر ۶۲ به دور ستاره کوتوله قرمزش نزدیک‌تر از زمین به خورشید می‌چرخد، این ستاره نور بسیار کمتری تولید می‌کند. کپلر ۶۲ اف در فاصله ۱۲۰۰ سال نوری از ما قرار دارد و به دلیل ‌اندازه بزرگش، در محدوده سیاره‌های صخره‌ای بالقوه‌ای قرار دارد که ممکن است اقیانوس‌ها را در خود جای دهند.

۵. کپلر ۱۸۶ اف (KEPLER-186F)

سیاره‌ای به ‌اندازه کپلر 186 اف احتمالا صخره‌ای است. این سیاره حداکثر ۱۰درصد بزرگ‌تر از زمین است و همچنین به نظر می‌رسد که در منطقه قابل سکونت ستاره خود زندگی می‌کند، هرچند در لبه بیرونی آن. کپلر ۱۸۶ اف تنها یک سوم انرژی را که زمین از خورشید دریافت می‌کند، از ستاره خود می‌گیرد. ستاره والد کپلر ۱۸۶ اف یک کوتوله قرمز است، بنابراین نمی‌توان آن را یک دوقلوی واقعی زمین فرض کرد.‌ این سیاره حدود ۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.

۶. کپلر ۴۴۲ بی (KEPLER-442B)

بر اساس بیانیه مطبوعاتی ناسا ، کپلر ۴۴۲ بی، ۳۳درصد بزرگ‌تر از زمین است و هر ۱۱۲ روز یک بار به دور ستاره خود می‌چرخد . کشف کپلر ۴۴۲، در فاصله 1149سال نوری از زمین، در سال ۲۰۱۵ اعلام شد. مطالعه‌ای که در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی در سال ۲۰۲۱ منتشر شد، نشان داد که ‌این سیاره فراخورشیدی ممکن است نور کافی برای حفظ یک بیوسفر بزرگ را دریافت کند. محققان احتمال توانایی سیاره‌های مختلف را برای انجام فتوسنتز تجزیه و تحلیل کردند. آن‌ها دریافتند که کپلر ۴۴۲ بی، تابش کافی از ستاره خود دریافت می‌کند.

۷.کپلر ۴۵۲ بی (KEPLER-452B)

به گفته بخش سیاره‌های فراخورشیدی سایت ناسا، ‌این سیاره که کشف آن در سال ۲۰۱۵ اعلام شد، اولین سیاره‌ای به ‌اندازه زمین است که به دور ستاره‌ای به ‌اندازه خورشید می‌چرخد. کپلر ۴۵۲ بی ۶۰درصد بزرگ‌تر از زمین بوده و ستاره مادر آن (کپلر ۴۵۲) 10درصد بزرگ‌تر از خورشید است. کپلر ۴۵۲ بسیار شبیه به خورشید ما است و این سیاره فراخورشیدی در منطقه قابل سکونت می‌چرخد.

کاشفان آن می‌گویند که کپلر 452 بی با وسعت 1.6 برابر زمین حتی شانس بیشتری برای صخره‌ای بودن دارد. .‌این سیاره در فاصله ۱۴۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد. کپلر 452 بی فقط ۲۰ روز بیشتر از زمین طول می‌کشد تا به دور ستاره خود بچرخد.

۸- کپلر ۱۶۴۹سی (KEPLER-1649C)

هنگامی ‌که داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر ناسا دوباره تحلیل شد، دانشمندان کپلر1649 سی را کشف کردند. ‌این سیاره فراخورشیدی از نظر ‌اندازه به زمین شباهت دارد و در منطقه قابل سکونت ستاره خود در حال گردش است.

به گفته ناسا، در طول جمع‌آوری داده‌های اولیه از این تلسکوپ، یک الگوریتم کامپیوتری ‌این جسم نجومی ‌را اشتباه شناسایی کرد، اما در سال ۲۰۲۰ کشف شد که این یک سیاره است. کپلر ۱۶۴۹سی در فاصله ۳۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و تنها 1.06 برابر بزرگ‌تر از آن است. دانشمندان هنگام مقایسه نوری که ‌این دو سیاره از ستاره‌های خود دریافت می‌کنند، دریافتند که ‌این سیاره فراخورشیدی ۷۵درصد نوری را که زمین از خورشید دریافت می‌کند، می‌گیرد.

۹.  سیاره فراخورشیدی پروکسیما قنطورس بی

به گفته صفحه کاوش سیاره فراخورشیدی سایت ناسا، پروکسیما قنطورس بی تنها چهار سال نوری از زمین فاصله دارد که آن را به نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی شناخته‌ شده به زمین تبدیل می‌کند. این سیاره فراخورشیدی که در سال ۲۰۱۶ کشف شد، جرمی‌ 1.27 برابر جرم زمین دارد. اگرچه ‌این سیاره فراخورشیدی را می‌توان در منطقه قابل سکونت ستاره خود یعنی پروکسیما قنطورس، یافت اما در معرض تابش شدید فرابنفش است. به این دلیل که بسیار نزدیک به ستاره مادرش قرار دارد و دوره مداری آن فقط 11.2روز است.

۱۰. تراپیست 1 ئی (TRAPPIST-1E)

سیاره‌هایی که دور ستاره TRAPPIST-1 می‌چرخند، بزرگ‌ترین سیاره‌هایی هستند که به اندازه‌ای تقریبا در حد زمین در منطقه قابل سکونت یک ستاره کشف شده‌اند.‌ این منظومه سیاره‌ای از هفت جهان تشکیل شده است. سایت اسپیس دات کام قبلا گزارش داده بود که آب در اکثر ‌این سیاره‌ها احتمالا در اوایل شکل‌گیری این منظومه تبخیر شده است.

با این‌ حال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ نشان داد که بعضی از‌ این سیاره‌ها می‌توانند آب بیشتری نسبت به اقیانوس‌های زمین در خود نگه دارند. تصور می‌شود یکی از دنیاها به نام «تراپیست 1 ئی» بیشترین احتمال را دارد که شرایط زندگی شبیه به سیاره زمین داشته باشد.

نتیجه

سیاره فراخورشیدی سیاره هایی هستند که به دور ستاره های به غیر از خورشید می چرخد. تلسکوپ ها در پی کشف سیاره های جدید فراخورشیدی جدید هستند. تلسکوپ بعد از اختراع کمک شایانی به علم نجوم کرده و خواهد کرد چرا که باعث کشف سیاره ها و منظومات جدیدی شده است. شما هم می توانید با خرید تلسکوپ از رصد آسمان لذت ببرید و شاید شما کشف بعدی از رصد شما به دست بیاید. شما می توانید در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با اطمینان کامل خرید تلسکوپ را انجام دهید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و 10 سیاره فراخورشیدی شبیه به زمین

اولین کسی که تـلسکوپ را ثبت اختراع کرد، هانس لیپرشی، عینک‌ساز هلندی، در سال ۱۶۰۸ بود. لیپرشی اسم اختراع خود را «نگاهگر» گذاشت و توانست با استفاده از آن اشیا را تا سه برابر اندازه معمولی بزرگنمایی کند. «نگاهگر» حاصل اتصال یک تکه شیشه مقعر به یک تکه شیشه محدب بود.

گالیله

در سال ۱۶۰۹، گالیله درباره اختراع لیپرشی شنید و شروع به ساخت تـلسکوپ خود کرد. گالیله پیشرفت‌ زیادی در این زمینه داشت و تلسکوپی ساخت که بزرگنمایی آن ۲۰ برابر بود.

گالیله با اختراع خود دهانه‌های ماه را دید، کهکشان راه شیری را توصیف کرد و حلقه‌های زحل و قمرهای مشتری را کشف کرد.

گالیله بر اساس مشاهده‌های خود اعلام کرد که زمین و سیاه‌ها دور خورشید می‌چرخند. او به‌ همین دلیل توسط دادگاه تفتیش عقاید کاتولیک دستگیر شد و تا زمان مرگش در سال ۱۶۴۲ در زندان بود.

نیوتن

در سال ۱۶۶۸، اسحاق نیوتن اولین تـلسکوپ بازتابی را ساخت تا نظریه خود را مبنی بر اینکه نور سفید طیف رنگی دارد، اثبات کند.

تا آن زمان، تـلسکوپ ها شکستی بودند و از عدسی استفاده می‌کردند که بسیار شبیه منشورهایی بود که نیوتن استفاده می‌کرد.

ایده نیوتن این بود که از آینه استفاده کند تا ایجاد رنگ توسط عدسی از بین برود. این ایجاد رنگ به‌ عنوان اعوجاج رنگی شناخته می‌شود و باعث رنگ گرفتن حاشیه‌ها می‌شود که تصویر را تار می‌کند.

تـلسکوپ جدید اصلاح‌شده نیوتن اعوجاج رنگی نداشت، ساخت آن ارزان‌تر بود، طراحی ساده‌تر و میدان دید وسیع‌تری داشت و قابل‌حمل بود.

هرشل

در سال ۱۷۸۹ در انگلستان، ویلیام هرشل اولین تـلسکوپ بازتابی بزرگ را ساخت که طول آن به ۱۲ متر می‌رسید. در طول چند صد سال بعدی پیشرفت‎های نجومی زیادی اتفاق افتاد ولی همه تـلسکوپ ها دو چیز مشترک دارند: می‌توانند نور محیط را جمع‌آوری کنند و سوژه‌ها را بزرگنمایی کنند.

سر برنارد لاول در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن روی رادار کار می‌کرد. او قصد داشت یک تـلسکوپ رادیویی بزرگ بسازد.

این تـلسکوپ که در سال ۱۹۵۷ تکمیل شد، یک بشقاب رادیویی با قطر ۲۵۰ فوت داشت که می‌توانست به سمت آسمان نشانه بگیرد.

تـلسکوپ هابل

در سال ۱۹۹۰، تلسکوپ فضایی هابل توسط شاتل فضایی به مدار زمین منتقل شد. این دستگاه دور زمین می‌چرخد و فضا را مشاهده می‌کند و تصاویر شگفت‌انگیزی از کهکشان‌ها و ستاره‌ها به زمین می‌فرستد.

تلسکوپ رادیویی لاول نقش اساسی در تحقیق در مورد شهاب‌ها، اختروش‌ها و تپ‌اخترها داشته است. این اختراع در واقع آغاز عصر فضا بود.

این تلسکوپ فضایی برای ردیابی فضاپیماها (کاوشگرهای فضایی) که در فضا سفر می‌کنند و دور سیاره‌ها و قمرها می‌چرخند تا اطلاعات علمی جمع‌آوری کنند، استفاده شده است.

در سال ۱۹۹۱، یک تلسکوپ فضایی جدید و انقلابی برای تشخیص پرتوهای ایکس و گاما به فضا فرستاده شد. این تلسکوپ فضایی رصدخانه پرتو گاما کامپتون (CGRO) است که چهار تلسکوپ دارد. این تلسکوپ‌ها روی یک سکو نصب شده‌اند و در مدار زمین می‌چرخند.

رصدخانه کامپتون توسط شاتل فضایی آتلانتیس در مدار قرار گرفت و از سال ۱۹۹۱ تا زمانی که در سال ۲۰۰۰ از مدار خارج شد، کار کرد. وزن این رصدخانه ۱۷ هزار کیلوگرم و قیمت آن حدود ۶۱۷ میلیون دلار بود.

بزرگ‌ترین تلسکوپ فروسرخ که تاکنون به فضا پرتاب شده است، رصدخانه فضایی هرشل بود که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ فعالیت کرد. این تلسکوپ یک آینه ۳.۵ متری و همچنین ابزارهای تخصصی دیگر داشت و قادر بود امواج فروسرخ را بخواند.

تلسکوپ دابسونی

تلسکوپ دابسونی ۱۱۴ میلی‌متری مید مدل Eclipseview را می‌توان یک شاهکار مدرن دانست. بهترین انتخاب برای کسانی است که مشتاق تماشای آسمان شب و خورشید هستند و در ابتدای راه یادگیری نجوم. تلسکوپ طوری طراحی و مهندس شده است که به راحتی آن را همراه خود به هر کجا که می‌خواهید ببرید و بلافاصله در روز یا شب به مشاهده آسمان مشغول شوید.

فیلتر خورشیدی آن داری گواهینامه ISO و CE است تا با خیال راحت و بدون نگرانی به تماشا و رصد خورشید مشغول شوید. اگر قصد تهیه یک تلسکوپ را دارید که مناسب  همه اعضای خانواده باش،  دابسونی 114 میلیمتری انتخابی عالی است چراکه کارکرد با آن بسیار ساده و حمل و نقل آن بسیار راحت است و مطمئنا نیازهای شما را برآورده خواهد کرد بهترین انتخاب برای هدیه به کسانی که دوستشان دارید تا قدم در مسیر زیبا و شگفت نجوم بگذارند. 

این تلسکوپ شامل ویژگی های زیر است:

• تلسکوپ دابسونی-نیوتونی با دهانه ۱۱۴ میلی‌متری و فاصله کانونی ۴۵۰ میلی‌متر
• دارای فیلتر خورشید  با تاییدیه‌های معتبر ISO & CE Certified Solar filter
• سبک، کوچک و با قابلیت جابجایی  و حمل بسیار راحت
• مناسب رصد اجرام منظومه شمسی، اجرام اعماق آسمان و ایده‌آل برای عکاسی و رصد خورشید
• دارای مقر و پایه سمتی-ارتفاعی دابسونی با چرخش ۳۶۰ درجه
• دارای دو چشمی ۹ و ۲۶ میلی‌متری با بزرگ‌نمایی ۱۸ و ۵۰ برابر
• با قابلیت جمع‌آوری نور معادل ۲۷۰ برابر چشم انسان  و حداکثر بزرگ‌نمایی 228 برابر
• مجهز به فوکوسر ۱.۲۵ اینچی و جوینده نقطه قرمز

تـلسکوپ خورشیدی

این تلسکوپ با فاصله کانونی 400 میلیمتر و قطر عدسی شیئی 40 میلیمتر، قابل‌ حمل‌ترین و شاید بتوان گفت کوچکترین تلسکوپ حرفه‌ای رصد خورشید در بازار است و این امکان را به کاربر می‌دهد تا به راحتی آن را برای مشاهدات خورشیدی در هر مکانی همراه خود داشته باشد. استفاده از فیلتر با پهنای باند عبوری بسیار کوچک برای امواج نور معادل 1 آنگستروم (0.1 نانومتر) این تلسکوپ را برای مشاهده زبانه‌های خورشیدی ، لکه‌های خورشید، گرانول خورشیدی و غیره که در تصویر زیر می‌بیند به ابزاری عالی تبدیل کرده است. 

تلسکوپ خورشیدی دارای ویژگی های :

• تلسکوپ رصد خورشید، ساخت شرکت معتبر Meade ، سازنده تخصصی تلسکوپ‌های خورشیدی
• تلسکوپ P.S.T(Personal Solar Telescope) منحصرا برای رصد خورشید  
• کنتراست تصویر بسیار بالا در زمان رصد زبانه‌های خورشیدی ، لکه‌های خورشید، گرانول خورشیدی 
• ایمنی بسیار خوب در مشاهده‌ و رصد خورشید
• دارای ساختار مستحکم، مناسب برای استفادهی مکرر و طولانی ‌مدت
• راه‌اندازی بسیار آسان، بدون نیاز به پیچیدگی‌های تلسکوپ‌های بزرگ
• با دهانه 40 میلی‌متری دارای فیلتر داخلی خورشیدی ثابت (غیر قابل جداسازی)
• پهنای باند عبوری بسیار کوچک برای امواج نور، 1 آنگستروم معادل 0.1 نانومتر  
• اجازه عبور برای باند یا فرکانس مختص نور هیدروژن-آلفا  قرمز رنگ H-Alpha (656.28nm)
• دارای جوینده(فایندر) خورشیدی، نمایشگر مستقل یافتن سریع خورشید
• مجهز به چشمی  ۱۸ میلی‌متری با بزرگنمایی ۲۲ برابر Cemax  18.0mm (1.25″)
• بسیار کوچک و قابل حمل به وزن 1.5 کیلوگرم – قابل نصب روی اغلب سه پایه‌های عکاسی
• تلسکوپ خورشیدی کورونادو مدل Coronado PST مناسب رصد حرفه‌ای و تخصصی پدیده‌های خورشیدی

نتیجه

تلسکوپ ها مدل های مختلفی دارند که هر مدل توسط شرکت های مختلف نیز ساخته شده است. شما می توانید برای دیدن یا خرید تلسکوپ مدل های مختلف به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه کنید. شما می توانید در سایت ما خرید تلسکوپ مد نظر خود را با بهترین قیمت و کیفیت انجام دهید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و حقایق جالب در مورد تـلسکوپ

پاسخ کوتاه به این سوال این است که تلسکوپ های اولیه نور را با استفاده از قطعه‌های شیشه منحنی و شفاف به نام لنز متمرکز می‌کردند.

امروزه، بیشتر تلسکوپ ها از آینه‌های منحنی برای جمع‌آوری نور از آسمان شب استفاده می‌کنند. شکل آینه یا لنز در تلسکوپ نور را متمرکز می‌کند. این نور همان چیزی است که داخل تلسکوپ ها می‌بینیم. برای آشنایی بیشتر با اجزا و نحوه کار تلسکوپ تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

تلسکوپ چیست؟

تلسکوپ ابزاری است که ستاره‌شناسان از آن برای دیدن اجرام دور استفاده می‌کنند. بیشتر تلسکوپ‌ها و همه تلسکوپ ها بزرگ، آینه‌های خمیده‌ای دارند که از آن برای جمع‌آوری و متمرکز کردن نور آسمان شب استفاده می‌کنند.

اولین تلسکوپ ها نور را با استفاده از قطعه‌های شیشه‌ای منحنی و شفاف به نام لنز متمرکز می‌کردند. سوال این است که چرا امروزه از آینه استفاده می‌کنیم؟ زیرا آینه‌ها سبک‌تر هستند و راحت‌تر از لنزها صاف می‌شوند.

آینه‌ها یا لنزهای یک تلسکوپ، «اپتیک» نامیده می‌شوند. تلسکوپ های واقعا قدرتمند این قابلیت را دارند که چیزهای بسیار کم‌نور یا سوژه‌های بسیار دور را نشان دهند. برای این کار، اپتیک، چه آینه یا لنز، باید واقعا بزرگ باشد.

هر چقدرآینه‌ها یا لنزها بزرگ‌تر باشند، تلسکوپ نور بیشتری جمع می‌کند. سپس، نور توسط شکل اپتیک متمرکز می‌شود. این نور همان چیزی است که داخل چشمی تلسکوپ می‌بینیم.

اپتیک تلسکوپ باید تقریبا بی‌نقص باشد. این یعنی آینه‌ها و لنزها برای متمرکز کردن نور باید شکل درستی داشته باشند و نباید هیچ نقطه، خراش یا نقص دیگری روی آن‌ها وجود داشته باشد.

در غیر این صورت، تصویر تار یا تاب‌برداشته می‌شود و به‌ راحتی قابل مشاهده نخواهد بود. ساخت یک آینه بی‌نقص سخت است ولی ساخت یک لنز بی‌نقص دشوارتر است.

لنز تلسکوپ ها

تلسکوپی که با استفاده از لنز ساخته شده باشد به تلسکوپ شکستی معروف است. در این نوع تلسکوپ، لنز درست مانند عینک، نور عبوری را خم می‌کند. 

تلسکوپ شکستی 80 میلی متری اسکای واچر یک نمونه از تلسکوپ های اسکای واچر است که از ویژگی های زیر برخوردار است:

• تلسکوپ آکروماتیک با دهانه ۸۰ میلی‌متری،  فاصله کانونی ۹۰۰ میلی‌متر و نسبت کانونی f/11
• دارای چشمی ۲۰ و ۱۰ میلی‌متری با بزرگ‌نمایی ۴۵  و ۹۰ برابر
• سطوح لنزها پوشش ضد انعکاس نور
• بدنه فلزی مستحکم با پوشش رنگ الکترواستاتیک
• مجهز به سه‌پایه استیل سبک و مستحکم با قابل تنظیم ارتفاع
• دارای مقر استوایی – مناسب دنبال کردن اجرام آسمانی در حرکت
• مقر استوایی مجهز به دستگیره‌های حرکت نرم با وزنه و میله تعادل
• مجهز به چپقی تصحیح کننده جهت تصویر و مجهز به جوینده نقطه قرمز
• نصب سریع و آسان – سبک با قابلیت حمل ‌و نقل آسان
•  گزینۀ عالی برای شروع نجوم برای کودکان و نوجوانان
• مناسب رصد اجرام روشن آسمان شب مانند ماه و سیارات، خوشه‌های ستاره‌ای، سحابی‌ها و کهکشان‌ها
• تلسکوپ شکستی ۸۰ میلی‌متری اسکای واچر مدل 809NEQ2 انتخابی مناسب برای شروع نجوم

تلسکوپی کلاسیک برای آغاز نجوم و مناسب کسانی که علاقمند به شروع رصد آسمان شب هستند و البته برای کاربران متوسط نیز که آشنایی مختصری با آسمان شب دارند نیز می‌تواند مناسب باشد. این تلسکوپ آکروماتیک توانایی بالا و کیفیت تصویر خوبی دارد که لنزهای آن با استانداردهای بالا و اجزای مکانیکی آن با دقت ساخته شده است.

این ویژگی در عینک میزان تاری را کاهش می‌دهد، ولی در تلسکوپ ها باعث می‌شود چیزهای دور نزدیک‌تر به‌ نظر برسند.

افراد با چشم‌های بسیار ضعیف، به عینکی با لنزهای بسیار ضخیم نیاز دارند. زیرا لنزهای بزرگ و ضخیم قوی‌تر هستند. همین مساله در مورد تلسکوپ ها نیز صادق است.

اگر می‌خواهید سوژه‌های خیلی دور را ببینید، به یک لنز قدرتمند و بزرگ نیاز دارید. متاسفانه، لنز بزرگ بسیار سنگین است.

همچنین، ساخت لنزهای سنگین کار راحتی نیست و مستقر کردن آن‌ها در جای مناسب هم دشوار است. هر چقدر لنز ضخیم‌تر شود، میزان نوری که از آن عبور می‌کند کمتر می‌شود.

از آن‌ جایی که نور از لنز عبور می‌کند، سطح لنز باید کاملا صاف باشد. کوچک‌ترین نقص در لنز باعث تغییر تصویر می‌شود.

چرا آینه‌ها بهتر کار می‌کنند؟

تلسکوپ‌هایی که با استفاده از آینه کار می‌کنند به تلسکوپ بازتابی معروف هستند. آینه برخلاف لنز می‌تواند بسیار نازک باشد. همچنین آینه بزرگ‌تر لزوما ضخیم‌تر نیست. 

تلسکوپ بازتابی 130 میلی متری اسکای واچر یک مدل از تلسکوپ های بازتابی است که دارای ویژگی های زیر است:

• تلسکوپ های نیوتونی با دهانه 130 میلیمتری با فاصله کانونی 650 میلی‌متر و نسبت کانونی f5
• مجهز به آینه بازتابنده سهمی شکل با کمترین میزان خطای کروی برای ایجاد تصاویری روشن و شفاف
• توان گردآوری نور 340 برابر چشم انسان و 30 درصد بیشتر از مدل 114 میلی‌متر
• مجهز به دو چشمی ۱۰ میلیمتری و ۲۵ میلیمتری ۱.۲۵ اینچی (با بزرگ‌نمایی ۲۶ و ۶۵ برابر)
•  توانایی رسیدن به حداکثر بزرگ‌نمایی 260 برابر
• تصاویری روشن و شفاف بویژه در رصد ماه و سیارات،‌ با قابلیت نصب، راه‌اندازی و رصد بسیار ساده
• نسبتا کوچک و قابل حمل – مناسب برای تورهای رصدی نجومی
• مجهز به مقر استوایی برای ردیابی دقیق اجرام آسمانی
• دارای سه‌ پایه استیل سبک، مستحکم و بدون لرزش با قابلیت تنظیم ارتفاع و دارای سینی ابزار
• تلسکوپ بازتابی ۱۳۰ میلی‌متری اسکای‌واچر مدل STARQUEST-P130 دارای جوینده نقطه قرمز
• بدنه مستحکم فلزی و سبک با پوشش رنگ الکترواستاتیک و مقاوم
• تلسکوپی مقرون به صرفه با توجه به کیفیت و بزرگی دهانه تلسکوپ
• مناسب رصد ماه، سیارات، ستاره‌های دوتایی، خوشه‌های ستاره‌ای، کهکشانها و سحابی‌ها
• امتیاز بالا و نقدهای مثبت خریداران در سایت‌های فروش جهانی 
• انتخابی عالی برای شروع رصد برای مشتاقان جدی رصد و نجوم

این تلسکوپ یک انتخاب عالی برای مبتدیان و علاقمندانی است که می خواهند شگفتی های آسمان شب را کشف کنند. این تلسکوپ دارای یک آینه سهموی 130 میلی‌متری (5.1 اینچی) است که 30 درصد نور بیشتری نسبت به تلسکوپ 114 میلی‌متری جمع‌آوری می‌کند و تصاویر روشن و واضحی از ماه، سیارات، سحابی‌ها، کهکشان‌ها و خوشه‌های ستاره‌ای ارائه می‌دهد. پایه استوایی به شما امکان می‌دهد که سوژه مورد نظر خود را درحالیکه در آسمان شب در حرکت است به راحتی دنبال کنید. دستگیره‌های کنترل حرکت آهسته تنظیم موقعیت و فوکوس را آسان می کند.

نور با بازتاب از سطح آینه متمرکز می‌شود. بنابراین، کافی است که آینه شکل منحنی مناسبی داشته باشد.

ساختن یک آینه بزرگ و تقریبا بدون‌ نقص بسیار ساده‌تر از ساختن یک لنز بزرگ و تقریبا عالی است. همچنین از آن‌ جایی که آینه‌ها یک‌ طرفه هستند، تمیز کردن و جلا دادن آن‌ها در مقایسه با لنزها راحت‌تر است.

با این‌ حال، آینه‌ها مشکلات خاص خود را دارند. آیا تا به‌ حال به قاشق نگاه کرده‌اید و انعکاس وارونه خود را دیده‌اید؟ آینه خمیده در تلسکوپ مثل قاشق است و تصویر را وارونه می‌کند. خوشبختانه یک راه‌حل ساده برای این مشکل وجود دارد، کافی است از آینه‌های دیگر برای برگرداندن تصویر استفاده کنیم.

مزیت اصلی استفاده از آینه در تلسکوپ وزن کم آن است. از آن‌جایی که آینه‌ها بسیار سبک‌تر از لنزها هستند، پرتاب آینه‌ها به فضا بسیار آسان‌تر است.

تلسکوپ های فضایی مثل تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر، ما را قادر کرده‌اند که از کهکشان‌ها و سحابی‌های دور از منظومه شمسی عکس بگیریم.

تلسکوپ فضایی جیمز وب که در دسامبر ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد، بزرگ‌ترین و قدرتمندترین تلسکوپ فضایی است که تا کنون ساخته شده است. این تلسکوپ دانشمندان را قادر می‌کند تا ببینند جهان ما حدود ۲۰۰ میلیون سال بعد از انفجار بزرگ چگونه بوده است.

نتیجه

 هر کدام از مدل های تلسکوپ یک ویژگی دارند و کارایی های مختلفی دارند. انواع مدل تلسکوپ در سرتاسر جهان در حال استفاده هستند. شما هم اگر به رصد آسمان علاقمند هستید می توانید با خرید تلسکوپ از سایت موسسه طبیعت آسمان شب رویای خود را به حقیقت تبدیل کنید. خرید تلسکوپ در سایت ما با بهترین قیمت و بهترین کیفیت به آسانی انجام می شود.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تلسکوپ ها چطور کار می‌کنند؟

همه ما هر روز با اشیا مختلف در تماس هستیم ولی احتمالا هرگز آن‌ها را از نزدیک ندیده‌ایم. زیر میکروسکوپ، حتی ساده‌ترین چیزها به‌ طور باورنکردنی پیچیده هستند. بدون شک هیچ وقت این اشیا روزمره را به این شکل ندیده‌اید. آیا می‌توانید آن‌ها را از روی تصاویر زیر میکروسکوپ شناسایی کنید؟

1. گلبرگ رز زیر میکروسکوپ

آیا باورتان می‌شود که این غده‌های کوچک گل زیبایی مثل رز بسازند؟ پیشنهاد می‌کنیم تصویر کوچک‌نمایی‌شده بناهای تاریخی معروف را نیز ببینید.

2. نمک مارگاریتا

تکه‌های بسیار کوچک نمک زیر میکروسکوپ مثل تخته سنگ‌های عظیم به ‌نظر می‌رسند. دفعه بعدی که از نمک مارگاریتا استفاده می‌کنید، به کریستال‌های ریز روی لبه آن توجه کنید.

میکروسکوپ های مناسب برای دیدن اشیا زیر میکروسکوپ

استریو میکروسکوپ و لوپ مدل ZTX-3E-C3

استریو میکروسکوپ و لوپ مدل ZTX-3E-C3 یک مدل از انواع میکروسکوپ است که می توانید با استفاده از آن اشیا را با دقت بیشتری ببینید. ویژگی های این میکروسکوپ عبارتند از:

• دارای چشمی سوم برای نصب دوربین و تجهیزات تصویربرداری
• چشمی‌ با میدان دید وسیع WF10X/20mm و مناسب استفاده با عینک
• قابلیت تنظیم فاصله بین دوچشمی  از 55 تا 75 میلیمتر– مناسب همه افراد
• کله‌گی با زاویه 45 درجه و قابلیت چرخش 360 درجه
• قابلیت بررسی نمونه‌ها با فاصله زیاد برابر با 9 سانتی‌متر- مناسب بررسی قطعات حجیم
• اتصال به برق شهری و درای پیچ تنظیم میزان شدت روشنایی 
• میز کار دارای شیشه مات و مشجر – واضح‌تر و شفاف‌تر شدن تصویر نمونه در زیر میکرسکوپ
• بدنه مستحکم با طول عمر بالا و تصاویری شفاف با کیفیت عالی

محدوده کاربرد این میکروسکوپ نیز شامل موارد زیر است:

• تعمیرگاه‌های موبایل ، قطعات کامپیوتری و دستگاه‌های الکترونیکی
• مناسب کارگاههای صنعتی
• مدارس و کلاس‌های آموزشی
• جواهرسازی
• بررسی ساختار مواد معدنی و انواع سنگ‌ها
• کارگاه‌های ساخت و تعمیر ساعت
• کارگاه‌های مونتاژ قطعات الکترونیکی و کنترل کیفیت
• مطالعه حشرات و موجودات ذره بینی
• مناسب حوزه کشاورزی و غلات(بررسی دانه‌ها، بذرها و…)
• مطالعات و بررسی‌های شخصی

میکروسکوپ آزمایشگاهی معکوس NIB-100

میکروسکوپ زیستی و نوری عبوری معکوس -با کیفیت تصویر فوق‌العاده یکی از میکروسکوپ های خوب برای دیدن اشیا زیر میکروسکوپ است.

• میکروسکوپ زیستی و نوری عبوری معکوس -با کیفیت تصویر فوق‌العاده 
• چشمی‌ها با میدان دید فوق‌العاده گسترده Extra wide field EW10X22
• قابلیت بررسی نمونه‌ها به صورت نور زمینه روشن و اختلاف فاز Phase-contrast microscopy (PCM)
• مناسب برای بررسی نمونه‌های زیستی شفاف با کنتراست پایین
•  ایده‌آل برای بررسی ظروف کشت در آزمایشگاه – با حداکثر بزرگنمایی 400 برابر
• ایده‌آل برای بررسی بافت‌ها، باکتری‌ها و میکرواُرگانیسم‌ها
• دارای کاندنسور ELWD NA0.3 با قابلیت کارکرد از فاصله دور- مناسب بررسی نمونه‌های حجیم
• عدسی‌های شیئی تخت کننده تصویر با قابلیت فوکوس با فاصله زیاد  LWD Plan Objective
• مناسب برای بررسی‌های آزمایشگاهی طولانی مدت 
• میز کار مجهز به انواع هولدر برای قرار دادن انواع متفاوت اسلاید و ظرف کشت
• با «سامانه نوری اصلاح شده در بینهایت» مخصوص میکروسکوپ‌های آزمایشگاهی Infinity Corrected Optics
• کله‌گی با زاویه 30 درجه و قابلیت تنظیم فاصله چشمی‌ها 48-75 میلی‌متر
• هد سه چشم با قابلیت اتصال دوربین برای ثبت تصاویر و قابلیت چرخش
• پایه ستونی محکم با چارچوب تمام فلزی
• دارای گواهینامه‌های بین‌المللی کیفیت CE & ISO
• درای سیستم روشنایی کوهلر Kohler با قابلیت تنظیم میزان نور و لامپ هالوژن Halogen lamp 6V30W
• میکروسکوپ آزمایشگاهی معکوس NIB-100 – مدل بدون فیلتر رنگی

میکروسکوپ آزمایشگاهی معکوس NIB-100 مجهز به «عدسی‌های شیئی تخت کننده تصویر با قابلیت فوکوس دور»  LWD Infinitive Plan Objective است که در چنین میکروسکوپ‌هایی تصاویر روشن‌تر، واضح‌تر و کنتراست بالاتر دارند و انحنای تصویر را در گوشه‌ها دیده نمی‌شود. علاوه بر این به دلیل توانایی فوکوس دور آزادی عمل بیشتری در هنگام کارکردن به کاربر می‌دهند.

3. فلس‌های پروانه

فلس‌های پروانه تقریبا شبیه پر یا یک سبد بافته‌شده هستند. به شکنندگی بال پروانه فکر کنید و این بافت در هم تنیده را تصور کنید. منطقی به ‌نظر نمی‌رسد، درست است؟

4. نوک مداد

این نوک ظریف و پیچیده، گرافیت را روی کاغذ می‌ریزد تا آن را ببینیم.

5. موی انسان

وقتی موی ظریف انسان را بزرگ‌نمایی کنیم، شبیه تنه درخت می‌شود. شاید در کلاس علوم موهای خود را زیر میکروسکوپ نگاه کرده باشید.

6. پارچه کشمیر

هیچ چیزی مثل احساس نرمی کشمیر در یک روز سرد لذت‌بخش نیست. الیاف این پارچه از نزدیک شبیه موی انسان است.

7. برگ گوجه‌فرنگی

برگ‌هایی که معمولا موقع بریدن گوجه‌فرنگی دور می‌ریزیم، در واقع طراحی خیره‌کننده و استادانه‌ای دارند.

8. نوک خودکار

جوهری که در این عکس می‌بینید، تقریبا شبیه یک نقاشی آبرنگ ملایم به ‌نظر می‌رسد. بااین‌حال، اگر خودکارتان جوهر پس داده باشد، حتما می‌دانید که جوهر به‌شدت غلیظ است.

9. خیارشور

خیارشور زیر میکروسکوپ کاملا شبیه خیارشور است.

10. گرد و خاک

گرد و خاک مزاحمی که به‌سرعت جارو می‌کنیم و دور می‌اندازیم، واقعا به یک نقاشی هنری مدرن شباهت دارد که ممکن است روی دیوار اتاق نشیمن ببینید. گرد و خاک زیر میکروسکوپ تقریبا شبیه یک توهم نوری است.

11. کاغذ پاره‌شده

این همان چیزی است که باعث ایجاد یک بریدگی ریز و دردناک می‌شود.

12. شکر قهوه‌ای

شکر قهوه‌ای زیر میکروسکوپ شبیه نمک به‌نظر می‌رسد، با این تفاوت که رنگ مکعب‌های آن قهوه‌ای است.

13. قطعه ساعت

این پیچ کوچک که گرفتن آن با انگشتان دست کار راحتی نیست، شبیه چرخ‌دنده‌ای است که مستقیما از یک کارخانه بزرگ بیرون آمده است. باورکردنی نیست که چیزی به این کوچکی چطور می‌تواند این‌قدر پیچیده باشد.

14. موی مسواک

موهای کوچک مسواک زیر میکروسکوپ بسیار بلند و باشکوه به‌نظر می‌رسند.

15. نخ و سوزن

رد کردن نخ از سوراخ سوزن زیر میکروسکوپ راحت به‌ نظر می‌رسد ولی هرکسی که خیاطی را امتحان کرده باشد، می‌داند که این کار چقدر سخت است.

16. نخ دندان

نخ دندان از نزدیک به‌ طرز شگفت‌انگیزی صاف به ‌نظر می‌رسد.

17. تراشه کامپیوتر

این قطعه همان‌ طور که انتظار داریم به ‌نظر می‌رسد، ولی یادآوری می‌کند که در یک فناوری خاص چند قطعه متحرک به‌ کار رفته است.

18. زنجیر تزئینی

این زنجیر کاملا به هم پیوسته یک اکسسوری شیک است.

19. شیارهای روی صفحه موسیقی زیر میکروسکوپ

وقتی صفحه موسیقی را زیر میکروسکوپ تماشا می‌کنیم، واقعا شگفت‌انگیز است چطور چیزی به این سادگی می‌تواند موسیقی بسازد.

20. فلس ماهی

فلس‌های ماهی از نزدیک شبیه اثر انگشت انسان است و توضیح دادن آن درست مثل سایر اسرار اقیانوسی دشوار است.

21. هویج

هویج سفت و تردی که به ‌نظر می‌رسد می‌توانند دندان‌هایتان را بشکند، از حباب‌ها و شیارهای ریز تشکیل شده است.

نتیجه

شما هم اگر علاقه به دیدن اشیا زیر میکروسکوپ دارید می توانید با خرید میکروسکوپ از سایت موسسه طبیعت آسمان شب به این رویای خود جامعه عمل بپوشانید. خرید میکروسکوپ از سایت ما با بهترین قیمت و بهترین کیفیت انجام می شود.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و 21 تصویر جذاب از اشیا روزمره زیر میکروسکوپ

از پرتاب اولین ماهواره‌ها تا اکتشاف های فضایی فراتر از منظومه شمسی، در این مقاله فهرستی از جالب‌ترین و فراموش‌نشدنی‌ترین اکتشاف های فضایی را بر اساس زمان معرفی می‌کنیم.

1. اسپوتنیک ۱

تاریخ: ۴ اکتبر ۱۹۵۷

اتحاد جماهیر شوروی رقابت فضایی را با پرتاب اولین ماهواره مصنوعی بشر آغاز کرد. این کره که قطر آن ۲۳ اینچ بود به ‌مدت ۲۲ روز سیگنال‌هایی را به زمین مخابره کرد. این ماهواره تا تمام شدن سوخت خود در چهارم ژانویه ۱۹۵۸ در مدار باقی ماند. ایالات متحده که از شکاف فناوری بین خود و اتحاد جماهیر شوروی می‌ترسید با دیدن ماموریت اسپوتنیک ۱ بهت‌زده شد و شروع به نوسازی آموزش علوم و مهندسی کشور کرد. یک سال بعد، ناسا به منظور بررسی و توسعه اکتشاف های فضایی ایجاد شد. 

2. اولین موجود زنده در فضا

تاریخ: ۳ نوامبر ۱۹۵۷

لایکا، سگی با نژاد هاسکی و اسپیتز، اولین موجود زنده‌ای بود که دور زمین چرخید. همچنین اولین قربانی در عصر فضا بود. بر اساس اسناد موجود در موزه ملی هوا و فضا، لایکا با اسپوتنیک ۲ به مدار زمین رسید و در ۱۰۳ دقیقه دور زمین چرخید. دمای داخل کپسول پس از چهارمین گردش دور زمین به ‌دلیل از دست دادن سپر حرارتی به بالای ۹۰ درجه رسید و لایکا بلافاصله جان خود را از دست داد. این کپسول 5 ماه به گردش خود دور زمین ادامه داد. این یک قدم برای رسیدن به اکتشاف های فضایی دیگر بود.

3. آمریکا اولین ماهواره خود را به فضا پرتاب کرد

 تاریخ: ۳۱ ژانویه ۱۹۵۸

ایالات متحده با پرتاب اکسپلورر ۱ در ۳۱ ژانویه ۱۹۵۸ به مدار زمین وارد رقابت فضایی شد. این ماهواره از کیپ کاناورال در فلوریدا تحت مدیریت دانشمند افسانه‌ای آلمانی‌الاصل به اسم «ورنر فون براون»، به فضا رفت. اکسپلورر ۱ که ۸۰ اینچ طول و ۶.۲۵ اینچ قطر داشت در مداری حلقه‌ای دور زمین می‌چرخید. این ماهواره در نزدیک‌ترین نقطه ۲۲۰ مایل و در دورترین نقطه ۱۵۶۳ مایل از زمین فاصله داشت.  اکسپلورر ۱ پیش از اتمام سوخت در ۳۱ مارس ۱۹۷۰ بیش از ۵۸ هزار بار دور زمین چرخید تا اکتشاف های فضایی جدیدی را ثبت کند.

4. اولین موجودهایی که زنده از فضا برگشتند

تاریخ: ۲۸ می ۱۹۵۹

کمتر از دو سال بعد از مرگ لایکا در حین گردش دور زمین، دو میمون به نام‌های ابیل و بیکر به فضا رفتند و زنده به زمین برگشتند. ایبل، یک میمون رزوس ماده و بیکر، یک میمون سنجاب ماده، توسط ایالات متحده با موشک مشتری به فضا فرستاده شدند. این پرواز حدود ۱۵ دقیقه طول کشید و سرعت فضاپیما به بیش از ۱۰ هزار مایل در ساعت رسید.

میمون‌ها بعد از این پرواز که شامل یک دوره بی‌وزنی بود، هیچ عارضه‌ای از خود نشان ندادند. موفقیت این ماموریت دانشمندان را تشویق کرد تا روی سفر انسان در فضا کار کنند. ایبل مدت کوتاهی بعد از پرواز فضایی در طی یک عمل پزشکی جان خود را از دست داد، ولی بیکر زنده ماند و روزانه ۱۵۰ نامه از دانش‌آموزان دریافت می‌کرد.

5. یوری گاگارین

تاریخ: ۱۲ آپریل ۱۹۶۱

«یوری گاگارین»، فضانورد اهل شوروی، اولین انسانی بود که به فضا پرواز کرد و سالم به زمین برگشت. تنها چند هفته بعد ایالات متحده نیز موفق شد فضانورد خود را به فضا بفرستد و او را سالم به زمین برگرداند. گاگارین با فضاپیمای وستوک ۱ که با سرعت ۱۷ هزار مایل در ساعت حرکت می‌کرد در طول ۱۰۸ دقیقه دور زمین چرخید. پرتاب اسپوتنیک و سفر موفقیت‌آمیز انسان به فضا شوکی بزرگی برای غرور آمریکایی بود و آتش رقابت فضایی را بیشتر کرد. 

6. اولین مرد آمریکایی در فضا

تاریخ: ۱ می ۱۹۶۱

ایالات متحده امیدوار بود اولین کشوری باشد که یک انسان را به فضا می‌فرستد ولی اتحاد جماهیر شوروی با یوری گاگارین در این مسابقه پیروز شد. چند هفته بعد، «آلن شپرد» فضاپیمای فریدوم ۷ را در یک پرواز زیر مداری ۱۵ دقیقه‌ای به پرواز درآورد که به اوج ارتفاع ۱۱۶ مایلی و حداکثر سرعت ۵۱۸۰ مایل در ساعت رسید. برخلاف گاگارین که کپسولش به‌ طور خودکار کنترل می‌شد، شپرد توانست برای مدت کوتاهی کنترل فضاپیمای خود را در دست بگیرد.

7. سخنرانی کندی درباره اکتشاف های فضایی

تاریخ: ۲۵ می ۱۹۶۱

چند هفته بعد از موفقیت آلن شپرد به‌ عنوان اولین آمریکایی در فضا، رئیس جمهور این کشور یعنی «جان اف، کندی» در مقابل هر دو مجلس کنگره درباره تعهد کشور به اکتشاف های فضایی سخنرانی کرد. درخواست روشن کندی برای یک برنامه فضایی جاه‌طلبانه شامل فرود آمریکایی‌ها روی ماه و بازگرداندن ایمن آن‌ها به زمین تا پایان دهه و همچنین سایر پروژه‌های فضایی بود.

8. گلن دور زمین چرخید

تاریخ: ۲۰ فوریه ۱۹۶۲

کمتر از یک سال بعد از اینکه یوری گاگارین دور زمین چرخید، «جان گلن» اولین آمریکایی بود که این کار را انجام داد. او با کپسول فرندشیپ ۷ سه بار دور زمین چرخید. گلن قبل از اینکه به‌ عنوان فضانورد برای پروژه مرکوری انتخاب شود یک قهرمان نظامی بود. پس از اتمام ماموریت، گلن به‌ عنوان سناتور از ایالت اوهایو به یک حرفه سیاسی موفق ادامه داد. او در سال ۱۹۹۸ در سن ۷۷ سالگی به مسن‌ترین فردی تبدیل شد که با شاتل در فضا پرواز کرده است و دوباره تاریخ‌ساز شد.

9. اولین زن در فضا

تاریخ: ۱۶ ژوئن ۱۹۶۳

«والنتینا ترشکووا» در ایالات متحده خیلی شناخته‌شده نیست ولی در روسیه مورد احترام است زیرا اولین زنی بود که در فضا پرواز کرد. در واقع، ترشکووا این کار را ۲۰ سال قبل از سالی راید آمریکایی انجام داد. ترشکووا در تنها سفر فضایی خود با کپسول فضایی وستوک ۶، ۴۸ بار دور زمین چرخید. او بالاترین افتخارها را از اتحاد جماهیر شوروی و مدال طلای صلح سازمان ملل را دریافت کرد. ترشکووا سپس به کشورهای مختلف سفر کرد و به یک مدافع سرسخت علم شوروی تبدیل شد و از اکتشاف های فضایی که توسط روسیه انجام شده بود نیز سخن می گفت.

10. اولین پیاده‌روی فضایی

تاریخ: ۲۵ مارس ۱۹۶۵

«الکسی لئونوف»، فضانورد روسی، پس از خروج از فضاپیمای وسخود که دو فضانورد را حمل می‌کرد، به اولین فردی تبدیل شد که در فضا قدم گذاشت. لئونوف حدود ۱۰ دقیقه در فضا راه رفت. لباس فضانوردی او دقایقی پس از وارد شدن به فضا به دلیل کمبود فشار، گشاد شد و زمانی که سعی کرد به فضاپیما برگردد، نتوانست از در آن عبور کند. لئونوف مجبور شد یکی از دریچه‌های لباسش را کمی باز کند تا فشار آن کاهش پیدا کند و بتواند به سفینه فضایی برگردد. سه ماه بعد، «اد وایت» اولین آمریکایی بود که در فضا قدم زد. 

11. اولین عکس از مریخ

تاریخ: ۱۴ ژوئن ۱۹۶۵

مارینر ۴ اولین فضاپیمایی بود که به مریخ رفت و تصاویری از آن را مخابره کرد. این فضاپیما تمام ۲۵ دقیقه را صرف گرفتن ۲۱ عکس از سیاره سرخ از فواصل بین ۶۲۰۰ تا ۱۰۵۰۰ مایلی بالای سیاره کرد. اولین تصاویر مبهم از دهانه‌ها و زمین‌های بایر مریخ به دانشمندان نشان داد که این سیاره شبیه به ماه زمین است و امید وجود حیات در آن را از بین برد.

12. فرود فضاپیمای شوروی در ماه و زهره

تاریخ: ۳ فوریه ۱۹۶۶

سال ۱۹۶۶ برای برنامه فضایی شوروی تاریخی بود. در فوریه این سال، اتحاد جماهیر شوروی یک فضاپیمای بدون سرنشین به نام لونا را روی ماه فرود آورد که به زمین سیگنال بفرستد. کمتر از یک ماه بعد، در اول ماه مارس، اتحاد جماهیر شوروی موفق شد یک فضاپیما را روی زهره فرود آورد. ونرا ۳ اولین فضاپیمایی بود که روی سیاره دیگری فرود آمد ولی سیستم‌های ارتباطی آن قبل از فرستادن اطلاعات از کار افتاد.

13. فرود فضاپیمای آمریکایی روی ماه

تاریخ: ۲ ژوئن ۱۹۶۶

ایالات متحده که در رقابت فضایی از شوروی عقب بود، اولین فضاپیمای بدون سرنشین خود با نام نقشه‌بردار ۱ را را در ماه ژوئن روی ماه فرود آورد. این ماموریت موفقیت‌آمیز تلقی شد و فناوری فرود و انجام عملیات روی سطح ماه کار خود را به‌ درستی انجام داد. نقشه بردار ۱ فعالیت‌های مهندسی انجام داد و عکس گرفت. همچنین، تصاویر تلویزیونی از سکوی فضاپیما و سطح ماه ارسال کرد.

14. فضاپیمای شوروی برای اولین بار دور ماه چرخید

تاریخ: ۱۵ سپتامبر ۱۹۶۸

فضاپیمای روسی زوند ۵ اولین فضاپیمایی بود که دور ماه چرخید و به زمین بازگشت. زوند ۵ حامل چند لاک‌پشت، کرم‌های آرد، دانه‌ها، باکتری‌ها و سایر موجودات زنده بود. پس از فرود زوند ۵ در اقیانوس هند، تمامی مسافران بیولوژیکی آن به سلامت بازیابی شدند. این پرواز پیشگامی برای فرود فضاپیمای سرنشین‌دار روی ماه در نظر گرفته شد.

15. آپولو ۸

تاریخ: ۲۸-۲۱ دسامبر ۱۹۶۸

آپولو ۸ یکی از معروف‌ترین ماموریت‌های فضایی آمریکا بود. آپولو ۸ اولین فضاپیمای سرنشین‌دار بود که نیروی جاذبه زمین را ترک کرد و به ماه رسید. این ماموریت تعدادی آزمایش را انجام داد که برای فرود روی ماه در سال بعد بسیار مهم بود. خدمه این فضاپیما از سطح ماه، هر دو سمت دور و نزدیک و همچنین از زمین عکس گرفتند. عکس طلوع زمین که توسط این ماموریت گرفته شد، یکی از مشهورترین عکس‌های قرن بیستم است. تصویر فضانوردان از 6 شبکه تلویزیونی به‌ صورت زنده پخش می‌شد. 

16. پیاده‌روی انسان روی ماه

تاریخ: ۲۹ جولای ۱۹۶۹

فضانوردان آمریکایی «نیل آرمسترانگ» و «باز آلدرین» اولین انسان‌هایی بودند که در ۲۰ جولای ۱۹۶۹ پا بر سیاره‌ای غیر از زمین گذاشتند و آرزوی جان اف کندی را برای فرود انسان روی ماه قبل از پایان دهه برآورده کردند. جمله آرمسترانگ هنگام قدم گذاشتن روی سطح ماه، «این یک قدم کوچک برای انسان و یک جهش عظیم برای بشریت است»، جاودانه شده است.

این یکی از افتخارآمیزترین لحظه‌های تاریخ آمریکا بود که صدها میلیون نفر در سراسر جهان در تلویزیون شاهد آن بودند. آرمسترانگ و آلدرین دو ساعت و نیم روی سطح ماه بودند و نمونه‌های سنگ و خاک جمع‌آوری کردند. همچنین، فاصله دقیق بین ماه و زمین را با لیزر اندازه‌گیری کردند. آرمسترانگ و آلدرین اولین نفر از ۱۲ مرد آمریکایی بودند که همگی روی ماه قدم گذاشتند.

17. اولین ایستگاه فضایی

تاریخ: ۱۹ آپریل ۱۹۷۱

اولین ایستگاه فضایی به اسم سالیوت ۱ که توسط اتحاد جماهیر شوروی در ۱۹ آپریل ۱۹۷۱ به فضا پرتاب شد، منجر به پیشرفت قابل‌توجهی در توانایی بشر برای زندگی و کار در فضا شد. سالیوت ۱ استوانه‌ای شکل بود و برای استفاده با فضاپیمای سایوز سرنشین‌دار تنظیم شده بود. سالیوت ۱ در پهن‌ترین قسمت خود حدود ۶۵ فوت طول و ۱۳ فوت قطر داشت. سالیوت ۱۷۵ روز را در فضا گذراند تا اینکه در اقیانوس آرام سقوط کرد. هنگام بازگشت به زمین، فضاپیمای سایوز به‌ طور تصادفی هوای خود را از دست داد و خدمه سه نفره اتحاد جماهیر شوروی که ۲۳ روز را در سالویت ۱ گذرانده بودند، جان خود را از دست دادند. 

18. ایالات متحده دور مریخ می‌چرخد

تاریخ: ۱۳ نوامبر ۱۹۷۱

مارینر ۹، کاوشگر بدون‌سرنشین ناسا، اولین فضاپیمایی بود که پس از تکمیل مدار خود دور مریخ، سیاره دیگری را دور زد. بر اساس خلاصه‌ای از ماموریت ناسا، عکس‌های ارسال‌شده از مارینر ۹ نشان می‌دهد که مریخ زمین‌شناسی و آب‌وهوای متفاوتی دارد، از جمله بستر رودخانه‌های باستانی، آتشفشان‌های خاموش، دره‌ها، جبهه‌های آب‌وهوا، ابرهای یخی و مه‌های صبحگاهی.

19. روس‌ها روی مریخ فرود می‌آیند

تاریخ: ۲۸ می ۱۹۷۲

در ۲۸ می ۱۹۷۲، فضاپیمای شوروی، مریخ ۳، اولین فرود نرم را روی سیاره‌ای دیگر انجام داد. مریخ ۳ دسامبر گذشته به سیاره سرخ رسیده بود. این فضاپیما بعد از ارسال ۲۰ ثانیه داده‌های ویدئویی به مدارگرد از کار افتاد. مدارگرد تا آگوست ۱۹۷۲ به ارسال داده‌ها به دانشمندان شوروی ادامه داد و دمای سطح و شرایط جوی مریخ را اندازه‌گیری کرد.

20. اسکای‌لب ۱

تاریخ: ۱۴ می ۱۹۷۳

ایالات متحده اولین آزمایشگاه مداری خود را به نام اسکای‌لب ۱ در ۱۴ می ۱۹۷۳ راه‌اندازی کرد. اسکای‌لب با وجود ایرادهای فنی در ابتدا موفقیت‌آمیز بود. اسکای‌لب 6 سال دور زمین چرخید تا اینکه خراب شد و در اقیانوس هند و غرب استرالیا سقوط کرد. این آزمایشگاه میزبان سه خدمه متشکل از سه فضانورد بود که در مجموع ۱۶۸ روز در مدار زندگی کردند. آن‌ها آزمایش‌هایی در حوزه علوم زیستی و نجوم خورشیدی انجام دادند. اسکای‌لب همچنین در درک نحوه تحمل انسان در زمان طولانی در فضا مهم بود.

21. فضانوردان ایالات متحده و شوروی در فضا به یکدیگر رسیدند

 تاریخ: ۱۹-۱۷ جولای ۱۹۷۵

آتش جنگ سرد در سال ۱۹۷۵، زمانی که فضانوردان آمریکایی و فضانوردان شوروی برای پروژه آزمایشی آپولو-سایوز گرد هم آمدند، تا حدودی خاموش شد. فضاپیمای سایوز حامل دو فضانورد به نام‌های «الکسی لئونوف» و «والری کوباسوف» بود، در حالیکه آپولو «توماس استافورد»، «ونس برند» و «دونالد اسلیتون» را حمل می‌کرد. این دو فضاپیما به مدت دو روز در فضا کنار هم پهلو گرفتند. مسافران فضایی با یکدیگر دست دادند و هدایا، لوح‌ها و پرچم‌های کشورهای خود را رد و بدل کردند. پروژه آزمایشی آپولو-سایوز اولین ماموریتی بود که در آن دو کشور همکاری را در فضا آغاز کردند.

22. وایکینگ ۱ و ۲

تاریخ: جولای/سپتامبر ۱۹۷۶

ناسا فضاپیمای وایکینگ ۱ و ۲ را در سال ۱۹۷۵ به فضا پرتاب کرد و هر دو سال بعد روی مریخ فرود آمدند. آن‌ها اولین فضاپیماهای ایالات متحده بودند که روی سیاره سرخ فرود آمدند. عکس‌هایی که این دو فضاپیما به زمین بازگرداندند، درک ما را از بخار آب در جو مریخ، شرایط جوی و زمین‌شناسی این سیاره عمیق‌تر کرد. وایکینگ‌های ۱ و ۲ آزمایش‌های زیست‌شناسی را با هدف جستجوی نشانه‌های حیات انجام دادند. این آزمایش‌ها هیچ نشانه‌ای از وجود میکروارگانیسم‌های زنده را در نزدیکی مناطق فرود ارائه نکرد.

23. وویجر ۱ و ۲ تصاویر مشتری را ارسال می‌کنند

تاریخ: آگوست و سپتامبر ۱۹۷۷

وویجرهای ۱ و ۲ با فاصله دو هفته توسط ناسا در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شدند تا به اکتشاف های فضایی بیشتری برسیم هدف ناسا استفاده از همترازی منحصر‌به‌فرد سیاره‌ها بود که هر ۱۷۶ سال یک بار اتفاق می‌افتد.

این هم‌ترازی با کمک گرانش سیاره می‌تواند هر فضاپیمایی را از یک سیاره به سیاره دیگر شلیک کند. وویجر ۱ اولین فضاپیمایی بود که در کنار مشتری و زحل پرواز کرد و اولین تصاویر خود را از مشتری در آپریل ۱۹۷۸ از فاصله ۱۶۵ میلیون مایلی به زمین فرستاد. وویجر ۱ اولین فضاپیمایی بود که در سال ۲۰۱۲ به فضای بین ستاره‌ای سفر کرد. وویجر ۲ از کنار مشتری، زحل، اورانوس و نپتون عبور کرد. از زمان پرتاب، این دو فضاپیما در مسیرهای پروازی مختلف و با سرعت‌های متفاوتی حرکت می‌کنند. 

24. شاتل فضایی به فضا می‌رود

تاریخ: ۱۲ آپریل ۱۹۸۱

شاتل کلمبیا ناسا اولین سفینه فضایی بالدار بود که دور زمین چرخید و روی باند فرود آمد. کلمبیا ۲۸ ماموریت را انجام داد و بیش از ۳۰۰ روز را در فضا گذراند. ماموریت‌های اولیه این سفینه روی تعمیر و استقرار ماهواره‌ها و تلسکوپ‌ها متمرکز بود. بعدها، ناسا اولویت‌های کلمبیا را به علم تغییر داد. در یکم فوریه ۲۰۰۳ ، کلمبیا هنگام ورود مجدد به جو آتش گرفت و خدمه آن جان خود را از دست دادند. این فاجعه برنامه شاتل را برای بیش از دو سال تعطیل کرد.

25. اولین زن آمریکایی وارد فضا شد

تاریخ: ۱۸ ژوئن ۱۹۸۳

«سالی راید» اولین زن آمریکایی بود که حدود ۲۰ سال پس از ترشکوا، اولین زن فضانورد اهل شوروی، به فضا رفت. راید که مدرک دکترای فیزیک داشت، به‌ عنوان یکی از شش فضانورد زن اول ناسا انتخاب شد. او با شاتل فضایی چلنجر وارد فضا شد. از جمله کارهایی که او در پرواز انجام داد، کار با بازوی رباتیک شاتل بود. 

26. وویجر ۲ تصاویری از اورانوس مخابره کرد

تاریخ: ۲۴ ژانویه ۱۹۸۶

وویجر ۲ که همراه با وویجر ۱ در سال ۱۹۷۷ به مدار زمین پرتاب شد، در سال ۱۹۸۶ شروع به ارسال تصاویری از اورانوس کرد. این سیاره عظیم شواهدی از آب اقیانوس جوشان را نشان داد. وویجر ۲ همچنین ده قمر جدید و دو حلقه جدید در اطراف اورانوس پیدا کرد. وویجر ۲ تنها فضاپیمایی خواهد بود که هر چهار سیاره بیرونی منظومه شمسی را از فاصله نزدیک مطالعه می‌کند.

27. وویجر ۲ تصاویر نپتون را مخابره می‌کند

تاریخ: ۱ آگوست ۱۹۸۹

وویجر ۲ برای بررسی دورترین نقاط منظومه شمسی ساخته شد و این شامل سیاره نپتون نیز می‌شود. این فضاپیما تنها شی ساخت بشر است که به این سیاره پرواز کرده است. وویجر ۲ در طول سفر خود پنج قمر و چهار حلقه در اطراف نپتون پیدا کرد. همچنین به کشف این موضوع کمک کرد که بزرگ‌ترین قمر نپتون، تریتون، سردترین جرم سیاره‌ای شناخته‌شده در منظومه شمسی است. این سیاره همچنین بیش از آنچه قبلا تصور می‌شد فعال است و بادهایی با سرعت بیش از ۶۸۰ مایل در ساعت دارد. 

28. تلسکوپ فضایی هابل

تاریخ: ۲۵ آپریل ۱۹۹۰

تلسکوپ فضایی هابل اولین دستگاهی بود که در فضا قرار گرفت تا دور زمین بچرخد. این رویداد جهشی بزرگ به سوی درک ما از کیهان و انقلابی در نجوم ایجاد کرد. این تلسکوپ که نام خود را از ادوین پاول هابل گرفته است، توسط ناسا و آژانس فضایی اروپا ساخته شد و توسط شاتل فضایی دیسکاوری در مدار قرار گرفت. این تلسکوپ بالای ابرها و فراتر از آلودگی نوری قرار دارد و قادر است تصاویری با وضوح بالا از فضا ثبت کند. ناسا با کمک این تلسکوپ شاتل‌های فضایی و پیاده‌روی‌های فضایی را بهتر مشاهده می‌کند.

29. نقشه‌برداری از زهره

تاریخ: ۱۰ آگوست ۱۹۹۰

فضاپیمای ماژلان ناسا نقشه‌برداری از سطح زهره را با استفاده از تجهیزات رادار آغاز کرد. هدف از این ماموریت مطالعه نحوه شکل‌گیری سطح سیاره، تکتونیک صفحه‌ها و فرسایش بود. این فضاپیما همچنین وظیفه مدل‌سازی فضای داخلی زهره را بر عهده داشت. ماموریت ماژلان نشان داد که زهره هیچ شواهدی از تکتونیک صفحه‌ای مانند زمین نشان نمی‌دهد و ۸۵درصد از سطح آن از جریان گدازه‌های آتشفشانی و بقیه از ساختارهای کوهستانی تشکیل شده است.

30. کشف سیاره‌های فراخورشیدی

تاریخ: ۶ اکتبر ۱۹۹۶

جامعه علمی در ششم اکتبر ۱۹۹۵ اعلامیه مهمی صادر کرد: اخترشناسان سوئیسی «دیدیه کوئلوز» و «میشل مایور» اولین سیاره به‌ اصطلاح فراخورشیدی را پیدا کردند که دور ستاره‌ای مانند خورشید ما می‌چرخید. این سیاره به این دلیل که خارج از منظومه شمسی ما است، سیاره فراخورشیدی 51 Pegasi b نامگذاری شده که به آن دیمیدیوم نیز می‌گویند. سطح این سیاره داغ و گازی بوده و اندازه آن تقریبا نصف مشتری است. از آن زمان، ستاره‌شناسان چندین هزار سیاره فراخورشیدی دیگر پیدا کرده‌اند. 

31. کاوشگر گالیله

تاریخ: ۷ دسامبر ۱۹۹۵

فضاپیمای گالیله ناسا در سال ۱۹۸۹ از شاتل فضایی آتلانتیس پرتاب شد و شش سال بعد به مشتری رسید. این فضاپیما تقریبا در عرض چهار سال مشتری و قمرهای آن را کاوش کرد. در این ماموریت، نشانه‌هایی از اقیانوس آب شور ذوب‌شده زیر یک لایه یخ در قمر مشتری، اروپا، پیدا شد. همچنین، شواهدی از آب شور مایع در دو قمر دیگر پیدا شد. ماموریت گالیله در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۳، وقتی که در جو مشتری فرود آمد، پایان یافت.

32. رهیاب به مریخ می‌رسد و داده‌ها را منتقل می‌کند

تاریخ: ۴ جولای ۱۹۹۷

رهیاب مریخ که در سال ۱۹۹۷ در روز تولد آمریکا به مریخ رسید، از این نظر مهم بود که اولین مریخ‌نورد موفق را به مریخ رساند. این مریخ‌نورد سوجورنر نام داشت. یکی از جنبه‌های جالب این ماموریت، استفاده ناسا از تکنیک فرود متفاوت برای فرودگر بود. ناسا به جای استفاده از موشک برای فرود آمدن روی سطح، از کیسه هوا استفاده کرد.

این مریخ‌نورد سنگریزه‌ها و سنگفرش‌های گرد را در محل فرود بررسی کرد. شکل این سنگ‌ها نشان داد که این به‌اصطلاح کنگلومراها در نتیجه جریان آب از گذشته و زمانی که هوا گرم‌تر بوده است، تشکیل شده‌اند. رهیاب مریخ همچنین در اوایل صبح ابرهای یخی آب را در پایین جو مشاهده کرد. 

33. ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)

تاریخ: ۲۰ نوامبر ۱۹۹۸

ایستگاه فضایی بین‌المللی که در سال ۱۹۹۸ به فضا پرتاب شد، یک ماهواره چند ملیتی قابل‌سکونت است که در مدار پایین زمین قرار دارد. ایستگاه فضایی بین‌المللی بزرگ‌ترین جسم مصنوعی در فضا است و گاهی با چشم غیرمسلح نیز می‌توان آن را دید. ISS از زمان پرتاب خود نقش مهمی در ماموریت‌های فضایی آمریکا و روسیه ایفا کرده است. پانزده کشور ISS را مدیریت کرده و از آن استفاده می‌کنند که ناسا (ایالات متحده)، روسکوسموس (روسیه) و آژانس فضایی اروپا به‌ عنوان شرکای اصلی، بیشترین کمک مالی را به آن می‌کنند.

ایستگاه فضایی بین‌المللی شاهد نقاط عطف بسیاری بوده است، از جمله بزرگ‌ترین گردهمایی در فضا (۱۳ نفر) و طولانی‌ترین راهپیمایی فضایی به مدت ۸ ساعت و ۵۶ دقیقه در طول یک ماموریت ساخت و ساز در سال ۲۰۰۱ با حضور فضانوردان «جیم ووس» و «سوزان هلمز».

«جین کرو»، یک مهندس زن در ناسا، سپر چندلایه‌ای را اختراع کرد که به اندازه آلومینیوم سبک ولی از آن قوی‌تر است و هنوز در ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده می‌شود.

34. فرود آمدن روی یک سیارک

تاریخ: ۱ فوریه ۲۰۰۱

NEAR Shoemaker اولین فضاپیمایی بود که به‌ طور خاص برای مطالعه یک سیارک یعنی سیارک اروس، طراحی شد. اروس نزدیک‌ترین سیارک به زمین است. وقتی این فضاپیما روی اروس فرود آمد، ده‌ها عکس با وضوح بالا ارسال کرد. اگرچه NEAR برای فرود روی سیارک طراحی نشده بود، ناسا تصمیم به انجام این کار گرفت. این فضاپیما در ۲۸ فوریه ۲۰۰۱ سیگنال نهایی خود را ارسال کرد. 

35. اولین گردشگر فضایی

تاریخ: ۲۸ آپریل ۲۰۰۱

«دنیس تیتو»، یک تاجر میلیونر از کالیفرنیا، اولین مسافری بود که به فضا سفر کرد و فرصت تجاری‌سازی پرواز فضایی را به‌وجود آورد. تیتو ۲۰ میلیون دلار برای کار هزینه کرد. او برای یک سفر هشت روزه با فضاپیمای روسی سایوز از قزاقستان به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفت.

36. فضاپیمای کاسینی تصاویری از حلقه‌های زحل ارسال می‌کند

تاریخ: ۱ ژانویه ۲۰۰۴

ماموریت کاسینی، تلاش مشترک ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا، در اکتبر ۱۹۹۷ پرتاب شد و حدود هفت سال بعد به زحل رسید. از زمانی که کاسینی به زحل رسید، بیش از ۴۵۰ هزار تصویر از این سیاره، حلقه‌های معروف و قمرهای آن گرفت. این فضاپیما به مدت ۱۳ سال قبل از فرو رفتن در جو زحل در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۷، فعالیت کرد. این فضاپیما اکتشاف های فضایی خوبی را به تصویر کشید.

37. فرود مریخ‌نورد

تاریخ: ۶ آگوست ۲۰۱۲

مریخ‌نورد کنجکاوی همچنان در مریخ فعالیت می‌کند و عکس‌های دقیقی از مناظر مریخ و اکتشاف های فضایی در مریخ می‌فرستد. دانشمندان معتقدند که سیاره سرخ احتمالا مدت‌ها پیش محیطی داشته است که قادر بود از حیات پشتیبانی کند. به گفته ناسا، این ماموریت چهار هدف دارد: تعیین اینکه آیا تاکنون حیات در مریخ وجود داشته است یا خیر، تجزیه و تحلیل آب و هوای مریخ، مطالعه زمین‌شناسی مریخ و آماده‌سازی برای اکتشاف انسان.

38. بازگشت موشک ماسک به زمین

تاریخ: ۸ آپریل ۲۰۱۶

«ایلان ماسک»، کارآفرین معروف وقتی در فناوری خودروهای الکتریکی پیشگام نیست، درگیر سفرهای فضایی برای اکتشاف های فضایی شد. در سال ۲۰۱۶، موشک ۱۴ ساله اسپیس ایکس با نام فالکون ۹ پس از رساندن یک محموله به ایستگاه فضایی بین‌المللی، اولین فرود خود را روی یک کشتی بدون‌سرنشین در دریا انجام داد. این اولین باری بود که شرکت ماسک توانست به یک فرود موفقیت‌آمیز در اقیانوس دست یابد. فرود موفقیت‌آمیز همچنین به این معنی است که شرکت ماسک می‌تواند دوباره از موشک‌های خود استفاده کند تا در هزینه‌های این شرکت صرفه‌جویی شود.

39. هفت سیاره به اندازه زمین پیدا شد

تاریخ: ۲۲ فوریه ۲۰۱۷

در سال‌های اخیر، ستاره‌شناسان اکتشاف های فضایی هیجان‌انگیزی فراتر از سیاره‌های منظومه شمسی داشته‌اند. در ۲۲ فوریه ۲۰۱۷، ناسا از کشف منظومه سیاره‌ای تراپیست ۱ خبر داد که شامل هفت سیاره به اندازه زمین است که دور یک ستاره کوتوله قرمز می‌چرخند. این منظومه حدود ۴۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی دلو فاصله دارد. دانشمندان به این نتیجه رسیدند که سه سیاره در این منظومه در منطقه قابل‌سکونت هستند. به این معنی که احتمال وجود آب مایع و جوی که از حیات پشتیبانی کند، وجود دارد.

40. کاوشگر ماه و حلقه‌ها

تاریخ: ۱۳ آپریل ۲۰۱۷

در شکار حیات فرازمینی، ماموریت فضاپیمای کاسینی ناسا ممکن است احتمال جالبی فراتر از کمربند سیارکی پیدا کرده باشد. یکی از قمرهای زحل، انسلادوس، یک واکنش شیمیایی زیر سطح یخی خود دارد که ممکن است نشانه این باشد که می‌تواند از حیات پشتیبانی کند.

نتیجه

اکتشاف های فضایی که در طول سالهای دور تا به امروز انجام شده بسیار زیاد هستند که ما تنها به 40 مورد از این اکتشاف های فضایی اشاره کردیم. مهم ترین اکتشاف های فضایی که به توسعه زندگی بشریت کمک کرده اند از اولین تا آخرین آنها همه مهم هستند و هر کدام به اندازه خود نقش داشته اند.

یکی از بهترین تکنولوژی هایی که با اختراع آن به علم نجوم و کمک شد اختراع تلسکوپ بود. تلسکوپ کمک بسیار زیادی را به دانشمندان برای درک و رصد بهتر فضا کرد. مردم نیز با خرید تلسکوپ توانستند بسیاری از اکتشاف های فضایی را با چشم خود ببینند. شما هم اگز علاقمند به رصد اکتشاف های فضایی هستید می توانید با خرید تلسکوپ از سایت موسسه طبیعت آسمان شب به این رویای خود جامعه عمل بپوشانید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ۴۰ رویداد مهم در تاریخ اکتشاف های فضایی

اداره ملی هوانوردی و فضایی یا به‌ اختصار ناسا، آژانس فضایی غیرنظامی دولت ایالات متحده است. وب‌سایت ناسا می‌گوید این آژانس ناشناخته‌ها را در هوا و فضا کاوش می‌کند، به نفع بشریت نوآوری می‌کند و از طریق کشف به جهان الهام می‌بخشد.

ناسا ۱۸ هزار کارمند و هزاران پیمانکار دارد و بودجه سالانه آن ۲۳ میلیارد دلار است. همچنین، این آژانس ۲۰ مرکز و تاسیسات در سراسر ایالات متحده دارد. این تاسیسات مشغول تحقیق در حوزه‌های مختلف از جمله آب و هوای زمین، خورشید، منظومه شمسی و توسعه هوانوردی هستند. پروژه‌های بزرگ ناسا در زمینه پرواز انسان به فضا، شامل ایستگاه فضایی بین‌المللی و برنامه آرتمیس می‌شوند که هدف آن فرود انسان روی ماه در دهه ۲۰۲۰ است.

ناسا و تنوع نیروی انسانی

ناسا تلاش می‌کند تا با رویکرد دولتی قدیمی مانند «ترس از اسطوخودوس» در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ علیه جامعه ال جی بی تی کیو و حذف زنان و رنگین‌پوستان از مشاغل فضانوردی و زمینی مبارزه کند و تنوع کارمندان خود را بهبود ببخشد. کلاس فضانوردی در سال ۱۹۷۸ که با عنوان «سی و پنج مرد جدید» شناخته می‌شود، یکی از تلاش‌های اولیه برای افزایش حضور سیاه‌ پوستان و زنان در این آژانس بود.

طبق گفته دفتر بازرس کل ناسا، تلاش‌های اخیر ناسا برای افزایش تنوع نیروی انسانی حداقل به سال ۲۰۱۰ باز می‌گردد. در می سال ۲۰۱۸، ناسا منشوری برای نشان دادن اتحاد خود با جامعه ال جی بی تی کیو وضع کرد. این آژانس همچنین در سال ۲۰۲۰ دفتر مرکزی خود را به نام یک زن سیاه‌پوست و ناشناس به اسم مری جکسون، نامگذاری کرد. ناسا برنامه‌های متعددی در زمینه اکتشاف‌های هوافضا و فضا دارد ولی در این مقاله به برنامه‌های اصلی اکتشاف فضایی آن، انسانی و روباتیک، می‌پردازیم. 

شکل‌گیری ناسا

ناسا به‌ طور رسمی از طریق قانون ملی هوانوردی و فضایی در سال ۱۹۵۸ تشکیل شد تا فعالیت‌هایی را در فضا دنبال کند که اهداف صلح‌آمیز به نفع همه بشریت داشته باشند. امروزه ناسا نیروی کار متنوعی دارد و برای اشاره به آن‌ها از جایگزین‌هایی مثل «انسان» استفاده می‌کند. بررسی اجمالی ناسا نشان می‌دهد بیشتر تحقیق‌ها، کارمندان و برنامه‌های آن از کمیته ملی مشاوره هوانوردی که در سال ۱۹۱۵ در بحبوحه جنگ جهانی اول تشکیل شد، به ارث رسیده است.

سایر تاسیسات ناسا پس از تشکیل آن در یکم اکتبر سال ۱۹۵۸ اضافه شد. نمونه‌های قابل‌ توجه این تاسیسات عبارتند از آزمایشگاه پیش‌رانش جت (JPL) که بعدا به اکتشاف منظومه شمسی پرداخت و تحقیقات موشکی تحت زرادخانه رداستون در شهر هانتسویل ایالت آلاباما که در حال حاضر با عنوان مرکز پرواز فضایی مارشال شناخته می‌شود.

امروزه، فعالیت‌های فضانوردان در مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون و علوم منظومه شمسی در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در نزدیکی بالتیمور انجام می‌شوند.

انگیزه تشکیل ناسا پیچیده بود ولی به‌ طور خلاصه، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی در بحبوحه جنگ سرد بودند. دانشنامه بریتانیکا این جنگ سرد را به‌ عنوان «رقابت سیاسی مداوم» بین این کشورها و متحدان آن‌ها از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ تا سال ۱۹۹۱ که اتحاد جماهیر شوروی منحل شد، توصیف می‌کند. این رقابت باعث رشد فناوری موشکی و توسعه موشک شد.

خود ناسا استدلال می‌کند که به ‌دلیل «پیشرفت‌های تکنولوژیکی در کشورهای دیگر» شکل گرفته و معتقد است که «تاخیر» در مسائل فضایی «آمریکا را نه ‌تنها در یک نقطه ضعف فنی، بلکه اقتصادی و شاید حتی نظامی قرار می‌دهد.»

با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، ناسا و اتحاد جماهیر شوروی مهندسان سابق موشک آلمان نازی را به استخدام خود درآوردند. «ورنر فون براون» یکی از این مهندسان بود که به ناسا پیوست. نقش مهندسان در جنایت‌های نازی‌ها قابل‌انکار نیست ولی در حوزه برنامه فضایی، نقش مهمی در توسعه موشک‌های اولیه ایفا کردند.

این پیشرفت با پرتاب غافلگیرکننده فضاپیمای اسپوتنیک اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۵۷ به اوج رسید. اسپوتنیک اولین ماهواره مصنوعی ساخته‌شده توسط انسان در تاریخ است. در همین دوران (از یکم ژانویه ۱۹۵۷ تا ۳۱ دسامبر ۱۹۵۸)، ناسا تحت پروژه سال جهانی ژئوفیزیک روی ماهواره خود کار می‌کرد. پس از چند تلاش ناموفق، بالاخره اولین ماهواره آمریکایی به‌ نام اکسپلورر ۱ در ۳۱ ژانویه ۱۹۵۸ به مدار زمین رسید.

برنامه‌های پرواز فضایی انسان ناسا

کتاب‌های زیادی درباره تاریخچه پروازهای فضایی ناسا وجود دارد ولی برنامه‌های فضانوردی قابل‌ توجه آن عبارتند از:

1. برنامه فضایی مرکوری

برنامه فضایی مرکوری اولین پروژه پرواز فضایی انسان بود که یک فضانورد را به فضا فرستاد. در این پروژه، فضانورد آلن شپرد در ۲۵ می ۱۹۶۱، تقریبا 6 هفته پس از یوری گاگارین اتحاد جماهیر شوروی، به فضا فرستاده شد.

2. پروژه جمینای

پروژه جمینای مجموعه‌ای از ماموریت‌های دونفره برای آزمایش فناوری و روش‌های پیش از فرود روی ماه بود که از سال ۱۹۶۱ اولویت کلیدی ناسا در نظر گرفته می‌شد. از دستاوردهای دیگر این پروژه پهلوگیری فضایی و پیاده‌روی‌های فضایی بود.

3. آپولو

این پروژه با آپولو ۱۱ در ۱۲ ژانویه ۱۹۶۹ شروع شد و با فرود ۱۲ فضانورد روی ماه به اوج خود رسید. با این‌ حال، 3 فضانورد در جریان آتش‌سوزی سکوی پرتاب آپولو ۱ در ۲۷ ژانویه ۱۹۶۷ کشته شدند که اعتراض‌ها و بحث‌های زیادی را راه انداخت.

ماموریت آپولو-سایوز در سال ۱۹۷۵ منجر به دیدار آمریکا و شوروی در فضا در طول جنگ سرد شد.

4. ایستگاه فضایی اسکای‌لب

اسکای‌لب اولین ایستگاه فضایی آمریکا بود. این ایستگاه در طول پرتاب دچار آسیب جدی شد و مجموعه پیچیده‌ای از پیاده‌روی‌های فضایی برای تعمیر آن انجام شد. اسکای‌لب 3 خدمه داشت و به‌ طور غیرمنتظره ای در سال ۱۹۸۱ در مناطق روستایی استرالیا سقوط کرد. 

5. شاتل فضایی

این شاتل ۱۳۵ خدمه داشت و شهرت آن به ‌دلیل به‌ کار گرفتن زنان، رنگین‌ پوستان و فضانوردان بین‌المللی پس از چندین دهه محدودیت بود. دو خدمه متشکل از هفت فضانورد جان خود را از دست دادند. یک مورد STS-51-L چلنجر در حین پرتاب در ۲۸ ژانویه ۱۹۸۶ و مورد دیگر STS-107 کلمبیا هنگام فرود در یکم فوریه ۲۰۰۳ بود. این شاتل نقش کلیدی در توسعه ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) داشت. مثلا از ایستگاه فضایی میر اتحاد جماهیر شوروی به‌ عنوان اولین بستر آزمایشی ISS‌ بازدید کرد.

6. ایستگاه فضایی بین‌المللی

ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی در سال ۱۹۹۸ آغاز شد و خدمه این مجموعه در سال ۲۰۰۰ در آن ساکن شدند. هدف ایستگاه فضایی بین‌المللی این است که سلامت انسان را در ماموریت‌های فضایی طولانی بررسی کند. صدها نفر در ISS خدمت کرده‌اند. اقامت معمولی در این ایستگاه 6 ماه است ولی تعداد انگشت‌شماری از فضانوردان ناسا یک سال را نیز در آن سپری کرده‎اند.

7. فضاپیمای سایوز روسی

بازنشستگی شاتل در سال ۲۰۱۱ باعث شد نزدیک به یک دهه، فضاپیمای روسی سایوز تنها راه دسترسی به ایستگاه فضایی بین‌المللی باشد. ناسا به‌ ازای هر صندلی به سایوز پول پرداخت می‌کرد. اگرچه ده‌ها ماموریت به‌ خوبی انجام شد، روابط دو کشور گاهی بد می‌شد و یک خدمه در سال ۲۰۱۸ یک سقوط ترسناک (ولی امن) را تجربه کرد.

8. خدمه تجاری

ناسا به‌ عنوان اولین شرکت تجاری آمریکایی، Crew Dragon اسپیس ایکس و استارلاینر بوئینگ را تامین مالی کرد تا فضاپیمای خود را به ایستگاه فضایی بین‌المللی بفرستند. اسپیس ایکس و بوئینگ اجازه دارند از این فناوری برای سایر امور فضایی نیز استفاده کنند. این برنامه هنوز خیلی جوان است. اسپیس ایکس اولین ماموریت با خدمه خود را در سال ۲۰۲۰ به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاد، در حالیکه انتظار می‌رود بوئینگ در سال ۲۰۲۳ یا بعد از آن همین کار را انجام دهد.

برنامه فضایی آرتمیس

هدف ناسا از برنامه فضایی آرتمیس بازگرداندن انسان به ماه در دهه ۲۰۲۰ با شرکای بین‌المللی است. آرتمیس ۱ بدون‌ سرنشین در سال ۲۰۲۱ با موفقیت دور ماه پرواز کرد و انتظار می‌رود که یک ماموریت با خدمه به نام آرتمیس ۲ در حدود سال ۲۰۲۴ همین کار را انجام دهد. آرتمیس ۳ با ماموریت فرود روی ماه در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ به فضا پرتاب خواهد شد.

کاوش‌های ناسا در منظومه شمسی

کاوشگرهای متعدد ناسا زمین و منظومه شمسی را کاوش کرده‌اند. بعضی از ماموریت‌های قابل‌ توجه در این زمینه به شرح زیر هستند.

1. سری پایونیر

این فضاپیماهای اولیه زمانی منظومه شمسی را کاوش کردند که مهندسی پروازهای فضایی در مراحل ابتدایی خود بود. با وجود شکست‌های متعدد به ‌دلیل بی‌تجربگی، این برنامه با موفقیت کاوشگرهایی را به ماه، زهره، مشتری و زحل فرستاد.

2. سری مارینر

پروژه مارینر که بین سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۷۳ انجام شد، شامل بازدید از عطارد، زهره و مریخ بود. مارینر ۹ اولین مدارگرد مریخ است که آتشفشان‌ها و دره‌های وسیع این سیاره را در دورانی که دانشمندان تصور می کردند سطح آن مانند ماه آرام زمین است، کشف کرد.

3. فرود وایکینگ ۱ و وایکینگ ۲

فضاپیماهای وایکینگ ۱ و وایکینگ ۲ در سال ۱۹۷۶ روی سطح مریخ فرود آمدند و اولین فرود روی سیاره سرخ را رقم زدند. این کاوشگرها سال‌ها روی سطح مریخ کار کردند و داده‌های ارزشمندی را درباره محیط آن جمع‌آوری کردند. همچنین، آزمایش‌های بحث‌برانگیز جستجوی حیات را انجام دادند.

4. وویجر ۱‍ و وویجر ۲

این فضاپیماها در سال ۱۹۷۷ به فضا پرتاب شدند تا از هم‌ترازی نادر بین سیاره‌ها استفاده کنند. وویجر ۲ با بودجه اضافی توانست در سال ۱۹۸۶ از کنار اورانوس و در سال ۱۹۸۹ از کنار نپتون عبور کند. هر دو فضاپیما مشتری و زحل را نیز کاوش کردند و دهه‌ها بعد همچنان در حال ارسال اطلاعات علمی از فضای بین‌ستاره‌ای هستند.

5. تلسکوپ فضایی هابل

این رصدخانه که بودجه آن توسط ناسا و آژانس فضایی اروپا تامین شد در سال ۱۹۹۰ برای کاوش جهان در نور اپتیکال و مادون قرمز پرتاب شد. آینه معیوب این تلسکوپ باعث شد یک شاتل فضایی برای تعمیر آن در سال ۱۹۹۳ به فضا برود. تا سال ۲۰۰۹، چهار ماموریت خدماتی دیگر انجام شد. تلسکوپ هابل همچنان فعال است و از مهم‌ترین اکتشاف‌های آن می‌توان به اثبات شتاب جهان اشاره کرد. 

6. سریع‌تر، بهتر، ارزان‌تر

با پیشرفت فناوری رایانه در دهه ۱۹۹۰، ناسا رویکرد «سریع‌تر، بهتر، ارزان‌تر» را در فضاپیماهای انتخابی اجرا کرد. ناسا بیش از ده‌ها ماموریت را با استفاده از چند تکنیک برای کاهش هزینه‌ها به فضا فرستاد، مثل کار در تیم‌های کوچک، استفاده از فناوری آماده مصرف و کاهش بازرسی‌ها قبل از پرتاب.

قابل‌ توجه‌ترین موفقیت‌های این پروژه رهیاب مریخ، کاوشگر ماه و کاوشگر سیارکی به‌ نام استارداست و NEAR-Shoemaker بود. با این‌ حال، از دست دادن مدارگرد آب و هوای مریخ و کاوشگر قطبی مریخ به ‌دلیل خطاهای ساده مهندسی، باعث شد ناسا درباره این برنامه تجدیدنظر کند.

7. مدارگرد شناسایی ماه

مدارگرد شناسایی ماه (LRO) در سال ۲۰۰۹ برای نقشه‌برداری با وضوح بالا از سطح ماه پرتاب شد و با موفقیت گزارش‌هایی را که ماموریت‌های دیگر درباره یخ آب فراهم کرده بودند، تکمیل کرد.  LRO در حال حاضر به‌ عنوان دیده‌بان پروژه آرتمیس عمل می‌کند و تصاویری را برای ماموریت‌های فرود در قطب جنوب (یک منطقه کلیدی به‌ دلیل وجود احتمالی یخ آب در دهانه‌های آن) ارائه می‌دهد.

8. برنامه مریخ‌نورد

چند مدارگرد ناسا شواهدی از آب باستانی روی سطح سیاره سرخ پیدا کردند که انگیزه بزرگی برای برنامه مریخ‌نورد در حال انجام بود. سوجورنر، اولین مریخ نورد ناسا، یک ماشین کوچک بود که در سال ۱۹۹۶ با کاوشگر رهیاب به سطح این سیاره رفت. ناسا در ادامه دو مریخ نورد اکتشافی دیگر را با نام‌های اسپریت و آپورچونیتی به فضا فرستاد که در سال ۲۰۰۴ به سطح مریخ رسیدند و فراتر از عمر ۹۰ سول خود کاوش کردند.

در سال ۲۰۱۲، یک مریخ‌نورد به ‌اندازه ماشین به نام کنجکاوی و سپس در سال ۲۰۲۱، یک ماشین پیشرفته‌تر با نام استقامت به فضا رفتند. این دو مریخ‌نورد هنوز فعال هستند. آژانس فضایی اروپا یک ماموریت بازگشت نمونه از مریخ را در دهه ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی کرده است. 

9. برنامه رصد زمین

ناسا چند دهه است که سیاره زمین را رصد می‌کند تا درباره مسائلی مانند تغییر آب و هوا، آتش‌سوزی، آب و پیش‌بینی آب و هوای شدید اطلاعات بیشتری کسب کند. ده‌ها ماهواره به فضا پرتاب شده‌اند که از بین آن‌ها می‌توانیم به سری لندست با همکاری سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده، سامانه ماهواره عملیاتی زیست‌محیطی زمین‌ ایستا (GOES) با همکاری اداره ملی اقیانوسی و جوی و ماهواره‌هایی مانند آکوا و ترا اشاره کنیم.

10. سایر اوشگرهای منظومه شمسی

ناسا کاوشگرهای مختلفی را به فضا ارسال کرده است، مثلا ماموریت ماژلان به زهره، مریخ‌نوردهای متعدد مانند مدارگرد شناسایی مریخ، ماموریت‌های گالیله (با همراهی آژانس فضایی اروپا) و جونو (مستقل) به مشتری، ماموریت کاسینی-هویگنس (با همراهی آژانس فضایی اروپا) به زحل، ماموریت نیوهورایزنز به پلوتون و کمربند کویپر و چند فضاپیمایی که از دنباله‌دارها و سیارک‌ها بازدید کرده یا آن‌ها را لمس کرده‌اند.

11. تلسکوپ فضایی جیمز وب

 Webbیا JWST در سال ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد تا اولین کهکشان‌ها و تاریخ کیهان را کشف کند. اکتشاف‌های قابل‌توجه این تلسکوپ طیف وسیعی از اخترفیزیک در ستاره‌ها، سیاره‌های فراخورشیدی و کهکشان‌های جوان را در برمی‌گیرد.

12. دفتر هماهنگی دفاع سیاره‌ای ناسا

این آژانس با تلسکوپ‌های شریک همکاری می‌کند تا تهدیدهای احتمالی سیارک‌ها یا دنباله‌دارها را اسکن کند. خوشبختانه، هیچ تهدید قریب‌الوقوعی پس از دهه‌ها جستجو پیدا نشده است. سایر آژانس‌ها یا دپارتمان‌های ایالات متحده نیز برای کمک به مواردی مانند آموزش و مدیریت شرایط اضطراری با این دفتر همکاری می‌کنند.

نتیجه

ناسا از زمانیکه تشکیل شد تا به همین امروز اکتشافات زیادی را در منظومه شمسی و کیهان ثبت کرده است. همچنین به کمک دیگر کشورها توانسته ماموریت های متنوعی را انجام دهد و اطلاعات جدیدی را نسبت جهان پیرامون ما کشف کند. تلسکوپ ها نیز به این آژانس فضایی و دیگر آژانس های فضایی کمک قابل توجهی کردند تا سرعت این اکتشافات بیشتر شود. مردم نیز با خرید تلسکوپ توانستند از رصد عجایب شگفت انگیز آسمان لذت ببرند. اگر شما هم به رصد آسمان علاقمند هستید می توانید با خرید تلسکوپ از سایت موسسه طبیعت آسمان شب رویاهای خود را به حقیقت تبدیل کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ناسا چیست؟ کاوش جهان به ‌مدت ۶۵ سال

ستاره های نوترونی بقایای هسته ستاره‌های عظیمی هستند که عمرشان به پایان رسیده است. آن‌ها در کنار سیاهچاله‌ها، یکی از دو نقطه پایانی احتمالی تکامل پرجرم‌ترین ستاره‌ها هستند. ستاره های نوترونی جدای از هر آ‌ن‌چه در دل سیاهچاله وجود دارد، چگال‌ترین اجرام ستاره‌ای و از عجیب‌ترین اجرام آسمانی هستند.

ناسا تخمین می‌زند که بیش از یک میلیارد ستاره نوترونی در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد. بیشتر ستاره های نوترونی که کشف شده‌اند، ستاره‌های جوانی هستند که در حین چرخش با سرعتی باورنکردنی، تابش پرانرژی خود را روی زمین می‌پاشند. ستاره های نوترونی قدیمی‌تر که میلیاردها سال برای کند شدن چرخش و سرد شدن فرصت داشته‌اند، کمتر به چشم می‌آیند ولی همچنان جذاب هستند.

«دیوید تامپسون»، عضو مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا می‌گوید: «ستاره های نوترونی ترکیبی از گرانش قوی، میدان‌های مغناطیسی و الکتریکی قدرتمند و سرعت‌های بالا هستند. آن‌ها در واقع آزمایشگاه‌هایی برای فیزیک شدید و شرایطی هستند که نمی‌توانیم روی زمین بازتولید کنیم.»

ستاره های نوترونی چطور تشکیل می‌شوند؟

زندگی یک ستاره، صرف نظر از اندازه آن، یک عمل متعادل‌سازی بین فشار به سمت داخل ناشی از گرانش و فشار به سمت بیرون ناشی از فوتون‌های تولیدشده حین انجام همجوشی هسته‌ای است.

وقتی هیدروژن ستاره تمام می‌شود و دیگر چیزی برای همجوشی با هلیوم باقی نمی‌ماند، سوخت هسته‌ای آن تمام می‌شود و به پایان توالی اصلی زندگی خود می‌رسد. انرژی به سمت بیرون متوقف می‌شود و گرانش رو به درون پیروز می‌شود، در نتیجه هسته ستاره در خود فرو می‌ریزد.

همان‌ طور که این اتفاق می‌افتد، همجوشی هسته‌ای در پوسته بیرونی ستاره ادامه دارد که باعث می‌شود لایه‌های بیرونی پف کنند. این لایه‌های بیرونی در اطراف هسته در حال فروپاشی خنک می‌شوند که اگر به ‌اندازه کافی عظیم باشد، دور جدیدی از همجوشی هسته‌ای آغاز می‌شود و هلیوم را به عناصر سنگین‌تری مانند کربن تبدیل می‌کند.

حتی ستاره‌هایی با جرمی بین ۱۰ تا ۲۰ برابر خورشید برای ایجاد عناصر سنگینی با این روش محدودیت دارند و همجوشی جدید آن‌ها معمولا به هسته‌ای از آهن تقریبا خالص ختم می‌شود. حتی این عنصر سنگین نیز به ‌اندازه کافی متراکم نیست تا از فروپاشی بیشتر هسته‌های عظیم جلوگیری کند.

وقتی این اتفاق می‌افتد، فشار گرانشی به‌ قدری شدید است که الکترون‌های با بار منفی و پروتون‌های با بار مثبت که هسته‌های آهن این هسته ستاره‌ای را تشکیل می‌دهند، با هم برخورد کرده و دریایی از نوترون‌های بدون بار یا خنثی ایجاد می‌کنند.

بعضی از هسته‌های عظیم ستاره‌ای در این نقطه توسط پدیده کوانتومی به نام «فشار انحطاط نوترونی»، از فروپاشی بیشتر نجات می‌یابند. این پدیده زمانی اتفاق می‌افتد که چگالی به‌ حدی زیاد شود که نوترون‌ها دیگر نتوانند به هم نزدیک‌تر شوند و در نتیجه، به ستاره‌های نوترونی تبدیل می‌شوند. 

چرا یک ستاره نوترونی تشکیل می‌شود و نه یک سیاهچاله؟

اگر این فرایند تولد ستاره نوترونی آشنا به ‌نظر می‌رسد، احتمالا به این دلیل است که یک ستاره عظیم برای تبدیل شدن به سیاهچاله همین مسیر را طی می‌کند. اما سوال این است که چرا بعضی از ستاره‌ها تبدیل به ستاره های نوترونی می‌شوند ولی گروهی دیگر از خود سیاهچاله باقی می‌گذارند؟

به نظر می‌رسد تفاوت اصلی این است که هسته یک ستاره در حال فروپاشی جرم کافی برای عبور از حفاظتی که انحطاط نوترونی به ستاره های نوترونی می‌دهد، دارد. در حال حاضر، دانشمندان دقیقا مطمئن نیستند که مرز بین سیاهچاله‌ها و ستاره های نوترونی کجا است. این نا اطمینانی به این دلیل است که بررسی فیزیک درون ستاره های نوترونی امکان‌پذیر نیست.

سنگین‌ترین ستاره نوترونی شناخته‌شده ۲.۵ برابر خورشید جرم دارد، در حالیکه سبک‌ترین سیاهچاله شناخته‌شده جرمی حدود ۵ برابر جرم خورشید دارد. بنابراین، یک شکاف جرمی بین این دو نوع ستاره مرده وجود دارد که دانشمندان در حال حاضر در تلاش برای کشف دلیل آن هستند. محققان در حال حاضر فکر می‌کنند که خط جداکننده ستاره های نوترونی و سیاهچاله‌ها به ۳ برابر جرم خورشید نزدیک‌تر از ۵ برابر جرم خورشید است.

از آن‌ جایی که تفاوت اصلی بین یک سیاهچاله و یک ستاره نوترونی جرم است، منطقی است که ستاره های نوترونی که مواد یک شریک دوتایی را جمع می‌کنند، در نهایت به سیاهچاله تبدیل شوند. به گفته «جف مگنوم»، دانشمند رصدخانه ملی رادیویی نجوم (NRAO)، روند انباشت جرم می‌تواند میلیون‌ها سال طول بکشد ولی تبدیل نهایی یک ستاره نوترونی به یک سیاهچاله کمتر از یک ثانیه طول می‌کشد.

آیا خورشید به یک ستاره نوترونی (یا سیاهچاله) تبدیل خواهد شد؟

در حالیکه خط جداکننده ستاره های نوترونی و سیاهچاله‌ها مبهم و ضعیف است، خط بین بقایای ستاره‌ای که خورشید ما به آن تبدیل خواهد شد، یک کوتوله سفید و یک ستاره نوترونی کاملا واضح‌تر و قابل‌درک‌تر است.

وقتی که خورشید حدود ۵ میلیارد سال دیگر به پایان منبع هیدروژن خود برسد، فشار بیرونی محافظت‌کننده آن در برابر فروپاشی گرانشی متوقف می‌شود و هسته آن فرو می‌ریزد. پس از عبور از مرحله غول قرمز که طی آن لایه‌های بیرونی خورشید متورم می‌شوند و سیاره‌های نزدیک از جمله زمین را می‌بلعند، هسته خورشید به شکل یک کوتوله سفید در حال سوختن و دود کردن باقی می‌ماند.

همان‌ طور که فشار انحطاط نوترونی جلوی تبدیل شدن ستاره های نوترونی به سیاهچاله‌ها را می‌گیرد، ستاره‌های کوتوله سفید نیز با فشار انحطاط الکترونی که مانع از انباشته شدن الکترون‌ها با یکدیگر می‌شود، در برابر فروپاشی بیشتر محافظت می‌شوند.

فشار انحطاط الکترون بسیار ضعیف‌تر از معادل نوترونی آن است و اخترفیزیکدانان نیز تصور بهتری از توده‌های مورد نیاز برای غلبه بر آن دارند تا فشار انحطاط نوترونی.

طبق دایره‌المعارف نجوم SAO، کوتوله سفید برای اینکه در نهایت به یک ستاره نوترونی تبدیل شود، باید از حدی فراتر رود که به‌ عنوان «حد چاندراسخار» شناخته می‌شود که به‌ طور کلی ۱.۴ جرم خورشید در نظر گرفته می‌شود. این یعنی هسته خورشید به‌ تنهایی باید ۱.۴ برابر جرم کل آن باشد.

جرم حد چاندراسخار برای اولین بار توسط «سوبرامانیان چاندراسخار» در سال ۱۹۳۱ پیش‌بینی شد. این حد تا امروز به‌ خوبی با مشاهده‌های کوتوله‌های سفید مطابقت داشته است، زیرا هنوز بقایای ستاره‌ای از این نوع با جرم بیش از ۱.۴ جرم خورشید پیدا نکرده‌ایم.

ناسا تخمین می‌زند که جرم خورشید برای پایان دادن به زندگی خود به‌ عنوان یک ستاره نوترونی، باید ۱۰ برابر باشد. همچنین باید ۲۰ برابر جرم داشته باشد تا بعد از ۵ میلیارد سال به یک سیاهچاله در منظومه شمسی تبدیل شود.

اندازه و جرم ستاره های نوترونی

برای اینکه درک کنید فروپاشی گرانشی تقریبا کاملی که یک ستاره نوترونی را به‌ وجود می‌آورد چقدر چشمگیر و خشن است، کافی است به مواد و ابعاد جسمی که تشکیل می‌شود نگاه کنید. فروپاشی هسته‌های عظیم ستاره‌ای چیزی را به‌ وجود می‌آورد که جرمی از یک تا دو برابر خورشید دارد، ولی عرض آن تنها بین ۶ تا ۱۲ مایل (۱۰ تا ۲۰ کیلومتر) است. تصور کنید خورشید به اندازه کره‌ای کوچک شود که به‌راحتی در شهر نیویورک با عرض ۳۵ مایل (۵۶ کیلومتر) جا شود.

کاهش قطر یک جسم از ۸۷۰ هزار مایل (۱.۴ میلیون کیلومتر) به تنها ۱۲ مایل (۲۰ کیلومتر) تاثیر قابل‌ توجهی روی مواد درون آن خواهد داشت و این موضوع بدون تردید درباره ستاره های نوترونی نیز صدق می‌کند.

ناسا تخمین می‌زند اگر یک حبه قند که از این ماده غنی از نوترون تشکیل شده باشد به زمین آورده شود، حدود ۱ تریلیون کیلوگرم (یا ۱ میلیارد تن) وزن خواهد داشت. این حبه قند وزنی معادل ۳۰۰۰ ساختمان امپایر استیت یا کل نژاد بشر خواهد داشت.

این ماده تشکیل‌دهنده ستاره نوترونی را به متراکم‌ترین ماده‌ای که می‌توانیم در کیهان ببینیم تبدیل می‌کند. ستاره های نوترونی به‌ قدری تراکم دارند که سرعتی که برای فرار از تاثیر گرانشی آن‌ها لازم است، نصف سرعت نور است.

در نتیجه، گرانش ستاره های نوترونی به‌ قدری قوی است که مرکز پرواز گودارد ناسا می‌گوید اگر یک مارشمالو روی یکی از این بقایای ستاره‌های عجیب و غریب رها شود، آن‌ قدر سریع شتاب می‌گیرد که وقتی به سطح برخورد کند، انرژی آزاد می‌کند که معادل انفجار هزار بمب هیدروژنی خواهد بود.

گازهایی که از ستاره‌های همراه در جفت‌های دوتایی باقی مانده‌اند، معمولا با این بقایای ستاره‌ای برخورد می‌کنند. وقتی که این گازها با سرعت میلیون‌ها مایل در ساعت به سطح ستاره نوترونی برخورد می‌کنند، یک نمایش آتش‌بازی قدرتمند در نور پرتو ایکس ایجاد می‌کنند که هزاران بار در ثانیه با شدت سوسو می‌زند یا شاید تنها هر چند سال یک بار منفجر شود. چگالی و گرانش ستاره های نوترونی تنها چیزی نیست که آن‌ها را به عجیب‌ترین اجرام در جهان تبدیل می‌کند. آن‌ها چند ویژگی جذاب دیگر نیز دارند.

انواع ستاره های نوترونی: بایزرها و مگنتارها

وقتی ستاره های نوترونی متولد می‌شوند، حفظ گشتاور زاویه‌ای منجر به چرخش آن‌ها با سرعت‌های فوق‌العاده سریع می‌شود. برای درک دلیل این پدیده، یک اسکیت‌باز را تصور کنید که روی یخ در حال چرخش است. او وقتی بازوهای خود را به داخل می‌کشد، با سرعت بیشتری می‌چرخد.

وقتی قطر هسته ستاره‌ای در اثر فروپاشی گرانشی کاهش می‌یابد، اتفاقی مشابه رخ می‌دهد. ستاره نوترونی جوان حاصل سریع‌تر و سریع‌تر می‌چرخد و به سرعت ۶۰ چرخش در ثانیه می‌رسد. سرعت بسیاری از ستاره های نوترونی با افزایش سن کاهش می‌یابد و به چرخش حدود ۸ بار در ثانیه می‌رسد. وضعیت ستاره های نوترونی که مواد ستاره‌ای را از شریک دوتایی می‌دزدند، متفاوت است.

این ماده تکانه زاویه‌ای را با خود حمل می‌کند و بنابراین این انتقال ماده در واقع می‌تواند چرخش ستاره های نوترونی را تسریع کند. نتیجه آن می‌تواند چرخش بعضی از ستاره های نوترونی با سرعت ۶۰۰ یا ۷۰۰ بار در ثانیه باشد.

سریع‌ترین ستاره نوترونی در حال چرخش ثبت‌شده که در سال ۲۰۰۶ توسط رصدخانه ملی نجوم رادیویی (NRAO) کشف شد، PSR J1748-2446ad است. این ستاره در یک خوشه کروی از ستاره‌ها قرار دارد که فاصله آن از زمین حدود ۲۸ هزار سال نوری است. این ستاره نوترونی حدود ۷۱۶ بار در ثانیه یا با سرعت ۷۱۶ هرتز می‌چرخد که سریع‌تر از تیغه‌های مخلوط‌کن آشپزخانه است.

ستاره های نوترونی مانند PSR J1748-2446ad به این دلیل کشف شده‌اند که در حین چرخش، پرتوهایی از تابش از هر قطب خود، شامل طول موج‌های رادیویی، مرئی، پرتو ایکس و پرتو گاما ساطع می‌کنند. در نتیجه وقتی که به سمت زمین می‌چرخند، این پرتوهای تابش به سیاره ما چشمک می‌زنند و باعث می‌شوند این ستاره های نوترونی تقریبا شبیه فانوس دریایی به نظر می‌رسند، اگرچه به‌ طور رسمی به‌ عنوان ‌تپ‌اختر شناخته می‌شوند. همه تپ‌اخترها ستاره های نوترونی هستند، اما همه ستاره های نوترونی تپ‌اختر نیستند.

دانشمندان بر این باورند که پرتوهای تابش تپ‌اخترها زمانی ایجاد می‌شوند که میدان‌های مغناطیسی قدرتمند ستاره های نوترونی ماده را به قطب‌های مغناطیسی خود هدایت کنند.

وقتی یک ستاره‌ فرو می‌ریزد، فقط جرم آن متراکم نمی‌شود، بلکه میدان مغناطیسی آن نیز فشرده می‌شود. میدان‌های مغناطیسی با خطوط منحنی یا خطوط میدانی که از یک جسم عبور می‌کنند، نشان داده می شوند. هر چه این خطوط به هم نزدیک‌تر باشند، میدان مغناطیسی قوی‌تر است. فروپاشی یک هسته ستاره‌ای برای ایجاد یک ستاره نوترونی این خطوط میدان را به هم می‌فشارد.

آژانس فضایی اروپا (ESA) می‌گوید که بعضی از ستاره های نوترونی می‌توانند میدان‌های مغناطیسی به قدرت ۱۰۰ هزار میلیون تسلا داشته باشند که نه تنها هزاران بار قدرتمندتر از میدان مغناطیسی ستاره‌های نوترونی «معمولی» است، بلکه هزار تریلیون بار قوی‌تر از مگنتوسفر زمین و معادل صد تریلیون آهنربای یخچالی است.

این موضوع باعث می‌شود که میدان مغناطیسی مگنتارها یکی از شدیدترین میدان‌های مغناطیسی در جهان باشد. این میدان‌ها به‌ قدری شدید هستند که می‌توانند دمای سطح مگنتار را به بیش از ۱۸ میلیون درجه فارنهایت (۱۰ میلیون درجه سانتیگراد) برسانند. با تمام این ویژگی‌های افراطی و رکوردشکن، تصور کنید وقتی دو تا از این بقایای ستاره‌های افراطی کنار هم قرار بگیرند چه اتفاقی می‌افتد. 

هنگام برخورد دو ستاره نوترونی چه اتفاقی می‌افتد؟

ستاره های نوترونی می‌توانند به‌ صورت مجزا وجود داشته باشند و فقط با دمای سطحشان قابل‌ تشخیص باشند یا در مشارکت با ستاره‌های «معمولی» زندگی کنند. در بعضی از موارد حتی می‌توانند در سیستم‌های دوتایی با یک ستاره نوترونی دیگر وجود داشته باشند.

در این شرایط طبق نظریه نسبیت عام اینشتین، وقتی که ستاره های نوترونی دوتایی دور یکدیگر می‌چرخند، امواجی را در فضا زمان ایجاد می‌کنند که امواج گرانشی نامیده می‌شود.

درست همان‌ طور که موادی که به سطح یک ستاره نوترونی می‌افتند به آن تکانه زاویه‌ای می‌دهند، وقتی امواج گرانشی از ستاره های نوترونی دوتایی به سمت بیرون موج می‌زنند، تکانه زاویه‌ای را از منظومه خارج می‌کنند. از دست دادن تکانه زاویه‌ای باعث می‌شود ستاره نوترونی به هم نزدیک شوند و با این اتفاق آن‌ها امواج گرانشی را با شدت بیشتری تابش می‌کنند و سرعت از دست رفتن تکانه زاویه‌ای را افزایش می‌دهند.

در نهایت، این باعث می‌شود که ستاره های نوترونی با هم برخورد کنند و یک ستاره نوترونی بزرگ‌تر ایجاد کنند. این پدیده شدید که به‌ عنوان انفجاری به نام کیلونووا شناخته می‌شود و پس از یک میلیارد سال مقدمه با رقص بقایای ستاره‌ای دور یکدیگر رخ می‌دهد، تنها چند میلی‌ثانیه طول می‌کشد.

کیلونوواها انرژی معادل میلیون‌ها برابر خورشید آزاد می‌کنند و انفجار شدیدی از امواج گرانشی منحرف‌کننده فضا و انفجار کوتاه اما قدرتمند پرتوهای گاما را منتشر می‌کنند و مسئول ایجاد عناصر سنگین مانند طلا، نقره و پلاتین هستند.  

بسته به اندازه ستاره های نوترونی که در پدیده کیلونوا مشارکت می‌کنند، نتیجه می‌تواند یک ستاره نوترونی پرجرم باشد که به ‌دلیل فشار انحطاط نوترونی بسیار عظیم است و نمی‌تواند پایدار بماند. بنابراین به‌سرعت در کمتر از یک ثانیه پس از تولد به یک سیاهچاله تبدیل می‌شود.

در سال ۲۰۱۷، اخترشناسان برای اولین بار امواج گرانشی، امواج در بافت فضا زمان و نوری را که از برخورد بین ستاره های نوترونی به بیرون تابش می‌کرد، مشاهده کردند.

سیگنال‌هایی که از برخورد ستاره های نوترونی دوتایی که در فاصله ۱۳۰ سال نوری از ما قرار دارند به‌ دست می‌آیند، کاربرد «نجوم چند پیام‌رسان» را تایید می‌کنند که شامل رصد اجرام و رویدادهای نجومی در اشکال مختلف تابش، فراتر از نور مورد استفاده در نجوم سنتی است. با این ترکیب قدرتمند از تکنیک‌ها، اخترشناسان در آستانه کشف چیزهای بیشتری درباره ماهیت این برخوردها، ستاره های نوترونی و ستاره‌های مرده هستند.

ستاره های نوترونی چقدر بزرگ هستند؟

قطر ستاره های نوترونی حدود ۱۲ مایل (۲۰ کیلومتر) و به ‌اندازه یک شهر است! تلسکوپ‌هایی مانند NICER و   XMM-Newton به ما کمک می‌کنند شعاع ستاره های نوترونی را از طریق پرتو ایکس تعیین کنیم. ما می‌دانیم که بیشتر ستاره های نوترونی در کهکشان ما به اندازه جرم خورشید هستند، با این‌ حال هنوز مطمئن نیستیم که بیشترین جرم یک ستاره نوترونی چقدر است.

بعضی از آن‌ها حدود دو برابر خورشید جرم دارند و احتمال می‌دهیم حداکثر جرمشان حدود ۲.۲ تا ۲.۵ برابر جرم خورشید باشد. دلیل نگرانی ما درباره حداکثر جرم یک ستاره نوترونی این است که مشخص نیست ماده در چنین محیط‌های شدید و متراکمی چگونه رفتار می‌کند. بنابراین باید از یافته‌های مربوط به ستاره های نوترونی مانند جرم و شعاع، در ترکیب با نظریه‌ها برای بررسی مرزهای بین پرجرم‌ترین ستاره های نوترونی و کم‌جرم‌ترین سیاهچاله‌ها استفاده کنیم.

چرا ستاره های نوترونی از نظر اندازه و جرم از این محدودیت‌ها فراتر نمی‌روند؟

ستاره‌های نوترونی بسیار متراکم هستند و یک تا دو برابر جرم خورشید ما را که ۱۰۰ برابر عریض‌تر و ۳۳۰ هزار برابر سنگین‌تر از زمین است، در فضایی به ‌اندازه یک شهر جا داده‌اند. اگر ماده بسیار بیشتری را در چنین فضای کوچکی جا دهیم، گرانش پیروز می‌شود و کل آن در یک سیاهچاله فرو می‌ریزد. بنابراین، ستاره‌های نوترونی حاصل تعادل ارزشمند نوترون‌هایی که به یکدیگر فشار می‌آورند (معروف به فشار انحطاط نوترونی) و گرانش هستند.

ستاره‌های نوترونی چقدر عمر می‌کنند؟

در اصل یک ستاره نوترونی می‌تواند برای همیشه زندگی کند، زیرا یکی از آخرین حالت‌های یک ستاره پرجرم یعنی یک جسد ستاره‌ای است. با این‌ حال اگر یک همراه دوتایی داشته باشند، مانند یک ستاره نوترونی یا سیاهچاله دیگر، ممکن است در نهایت ادغام شوند و یک سیاهچاله یا یک ستاره نوترونی پرجرم‌تر ایجاد کنند.

چرا ستاره‌های نوترونی جذاب هستند؟

یکی از حوزه‌های تحقیقاتی مشاهده‌های رادیویی فوران‌های پرتو گامایی (GRBs) است که از برخورد ستاره‌های نوترونی به‌ وجود می‌آید. ما می‌توانیم از مشاهده‌های رادیویی گرفته تا اشعه ایکس برای ردیابی نوری که از این انفجارها می‌آیند، استفاده کنیم.

مدل‌سازی پس‌تاب (Afterglow) نیز به ما کمک می‌کند اطلاعات بیشتری درباره این انفجارها کسب کنیم که ممکن است منجر به اطلاعاتی درباره ستاره‌های نوترونی ادغام‌شده و همچنین محصول نهایی شود.

اگر این ادغام یک ستاره نوترونی حتی پرجرم‌تر تولید کند، میدان مغناطیسی بسیار بالایی خواهد داشت که به عنوان «مگنتار» شناخته می‌شود. این مگنتار در حین چرخش به پرتابه ادغام انرژی می‌دهد و باعث تولید انتشار رادیویی می‌شود که سال‌ها پس از ادغام به اوج خود می‌رسد.

یک حوزه تحقیقاتی دیگر جستجوی این انتشار رادیویی است تا مشخص شود آیا مگنتار تولید شده است یا خیر. تا کنون هیچ یک از این گسیل‌های رادیویی را شناسایی نکرده‌ایم، ولی این به ما کمک می‌کند تا حداکثر جرم یک ستاره نوترونی را که یک سوال بی‌پاسخ بزرگ در نجوم است، محدود کنیم.

بعضی از رویدادهای مرتبط با ستاره های نوترونی چیست؟

چه چیزی ستاره‌های نوترونی را به یکی از قدرتمندترین رویدادهای جهان تبدیل می‌کند؟ ابرنواخترها به ستاره‌های نوترونی گره خورده‌اند، زیرا رویدادهای انفجاری هستند که آن‌ها را ایجاد می‌کنند. ستاره‌های نوترونی بسیار قدرتمند هستند، زیرا ستاره در مبارزه با گرانش شکست خورده است و در نهایت منفجر می‌شود! فرض بر این است که ابرنواخترهای ماورای نور بسیار درخشان هستند، زیرا مگنتار منبع انرژی برای انتشار نور اضافی است.

همچنین انفجارهای پرتو گاما زمانی اتفاق می‌افتند که یک ستاره نوترونی با ستاره نوترونی دیگر یا احتمالا یک سیاه‌چاله برخورد می‌کند. این رویدادها بسیار قدرتمند هستند، زیرا شامل جدا شدن یک ستاره نوترونی و برخورد دو جرم بسیار پرجرم و متراکم با یکدیگر هستند.

نتیجه

بعضی از انفجارهای رادیویی سریع با ستاره های نوترونی در ارتباط هستند، زیرا ما یک انفجار رادیویی سریع را از یک ستاره نوترونی، به‌ طور خاص یک مگنتار، در کهکشان خود شناسایی کرده‌ایم. بنابراین به‌ طور کلی، ستاره‌های نوترونی در میان بسیاری از پدیده‌های موقتی که می‌توانیم مشاهده کنیم، همیشه حضور دارند.

تمام اطلاعاتی که دانشمندان در مورد فضا به دست می آورند از طریق تلسکوپ به دست آوردند و بخش زیادی از آنها را مدیون کشف تلسکوپ هستیم. شما هم می توانید با خرید تلسکوپ از  رصد شگفتی ها و عجایب اجرام آسمانی لذت ببرید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با بهترین قیمت و بهترین کیفیت ارائه می شود.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ستاره های نوترونی چه هستند؟